راهکار های عملی برای رسیدن به عقل دینی

میان علم، ایمان و عمل یک ارتباط دائمی وجود دارد، انسان زمانی به عقل دینی می رسد که آن مقداری را که می فهمد و می داند به آن عمل کند. در روایات وارد شده است: “به آنچه که می دانید عمل کنید، تا از آنچه که نمی دانید بی نیاز شوید”.[1] بسیار اتفاق می افتد که انسان می پرسد فلان مسئله چه طور می شود؟ فلان چیز حکمش چیست؟ اما خیلی وقت ها خیلی چیزها را می داند؛ مانند این که می داند دروغ گفتن بد است، غیبت کردن بد است، برخی از کارها حرام است و بعضی از کارها واجب است. اگر همان را که می داند به آن عمل کند، اولین گام برای رسیدن به عقل دینی است. در گام نخست به طور ساده انسان باید دانسته هایش را فهرست کند، از چیزهایی را که حرام است اجتناب کند و چیزهایی را که واجب است، انجام دهد و بعد اثرش را ببیند.

تعبیر مرحوم آیت الله بهاء الدینی چنین است، تجربه بهترین راه علم است، وقتی که انسان ملتزم به انجام تکالیف خدا شد، بصیرت پیدا می کند، نوری در قلبش پیدا می شود که پس از آن چیزهای دیگر را می تواند بهتر از این بفهمد و درک عمیق تری پیدا کند. در نتیجه وقتی این درک بالاتر رفت باور انسان قوی می شود.