کپی شد
راههای شناخت مرجع تقلید
رجوع افراد غیر متخصص به افراد متخصص یک امر عقلانی و مورد تأیید همه ی جوامع بشری است. زیرا یک فرد نمی تواند در همه ی زمینه ها متخصص شود بنابراین در زمینه ای که خود تخصصی ندارد به متخصص رجوع می کند. تقلید اعلم در اصطلاح فقه یعنی افرادی که تخصص در مسائل فقهی ندارند، به مجتهدی که تخصص کامل در علم فقه دارد و از سایر مجتهدین علمش بیشتر است(اعلم است) رجوع کرده و وظایف شرعی خود بر طبق فتوای (نظریه تخصصی) او انجام می دهند.
برای شناخت مجتهد اعلم (دانشمند ترین متخصص در فقه) سه راه تعیین شده است تا مردم به راحتی بتوانند از یکی از این راه ها مرجع تقلید مورد اطمینان خود را بشناسند و انتخاب کنند:
اول: آن كه خود انسان يقين كند، مثل آن كه از اهل علم باشد و بتواند مجتهد و اعلم را بشناسد.
دوّم: آن كه دو نفر عالمِ عادل كه مىتوانند مجتهد و اعلم را تشخيص دهند مجتهد بودن يا اعلم بودن كسى را تصديق كنند، به شرط آن كه دو نفر عالمِ عادلِ ديگر با گفته آنان مخالفت ننمايند.
سوم: آن كه عدّهاى از اهل علم كه مىتوانند مجتهد و اعلم را تشخيص دهند، و از گفته آنان اطمينان پيدا مىشود مجتهد بودن يا اعلم بودن كسى را تصديق كنند.[1]
لازم به تذکر است که خوشبختانه در این زمان گروهی از اساتید و مجتهدین حوزه علمیه قم چندین نفر از افراد با صلاحیت لازم را بعنوان مرجع تقلید معرفی کرده اند این افراد به ترتیب حروف الفبا عبارتند از :
1ـ آیت الله العظمی محمد تقی بهجت.
2ـ آیت الله العظمی سید كاظم حائری.
3ـ آیت الله العظمی سید علی خامنهای.
4ـ آیت الله العظمی سید علی سیستانی.
5ـ آیت الله العظمی سید موسی شبیری زنجانی.
6ـ آیت الله العظمی لطف الله صافی گلپایگانی.
7-آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی.
8-آیت الله العظمی حسین وحید خراسانی.
هر شخص مسلمانی هر یک از این افراد را بعنوان مرجع تقلید خود انتخاب کند و اعمال خود را بر طبق توضیح المسائل او انجام دهد مطمئنا به وظیفه شرعی خود عمل کرده است.[2]
[1] توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج1، ص: 15؛ بدیهی است که مراد از اهل علم در این عبارات، عالم به علوم اسلامی است.
[2] . اقتباس از سؤال 1657 (اسلام کوئست: 1820).