دیدگاه قرآن و روایات در بارۀ حسودان

از نظر قرآن کریم حسد صفت زشتی است که هم به شخص و هم به جامعه ضرر می زند. خداوند خطاب به پیامبر اکرم (ص) می فرماید: “بگو از شرّ حسود آن گاه که حسد کند، به خدا پناه می برم”،[1] و متذکر داستان های درس آموز خود؛ همانند حسادت قابیل به هابیل و حسادت برادران یوسف و پی آمد های آن شده است.

برخورد صحیح با افراد حسود از بین بردن زمینه های حسادت است؛ به همین دلیل در احاديث مى‏خوانيم: “روزى امام باقر (ع) فرمود: من گاهى نسبت به بعضى از فرزندانم اظهار محبت مى‏كنم و او را بر زانوى خود مى‏نشانم و مغز گوسفند را به او مى‏دهم و شكر در دهانش مى‏گذارم، در حالى كه مى‏دانم حق با ديگرى است، ولى اين كار را به خاطر اين مى‏كنم تا بر ضد ساير فرزندانم ( حسادت نورزیده و ) تحريك نشود و آن چنان كه برادران يوسف، به يوسف كردند، نكند”.[2]

[1]. فلق، 5، “وَ مِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَد”.

[2]. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج 71، ص 78.