دوران اقامت آیت الله بروجردی در بروجرد

آیت الله بروجردی در اواخر سال 1328 قمری پس از نه سال سکونت در نجف، در حالی که از اساتیدش اجازه اجتهاد گرفته بود، به وطن بازگشت و با استقبال پرشور عالمان و عموم اهالی بروجرد روبه‌رو شد.

شش ماه پس از ورودش به بروجرد، پدر دانشمندش بدرود حیات گفت و او را سوگوار کرد. پس از مدتی مرغ دلش هوای پَر‌گشودن به سوی نجف را کرد، ولی چون جانشین پدر و سرپرست خواهر و برادر صغیرش بود، دیگر نتوانست به نجف بازگردد؛ ازاین رو در بروجرد ماند و سی‌وسه سال از عمر پربرکت خویش را به تدریس گذراند و شاگردان بسیاری تربیت کرد. در این دوره، عالمان و اهل فضل فراوانی که حتی از شهرهای اطراف برای استفاده از محضرش می‌آمدند، از درس فقه و اصول وی بهره جستند.

ایشان در اوقات فراغت خود در بروجرد، کتاب‌هایی در فقه، اصول، رجال و حدیث نگاشت که شماری از کتاب‌های سودمند او، یادگار آن زمان است. وی گذشته از تدریس و نگارش، به سبب تسلط زیادی که در نقل آیات قرآن و احادیث و تاریخ پیشینیان داشت، به منبر می‌رفت و به موعظه مردم نیز می‌پرداخت.[1]

[1]. ابراهیم‌پور، ابراهیم، اسوه مرجعیت: ویژه‌نامه آیت‌الله‌العظمی بروجردی، تهیه‌کننده: مرکز پژوهش‌های اسلامی صدا و سیما، ص 11 و 12.