دعوت مردم کوفه‏

یکی دیگر از عوامل مؤثر در  پیدایش واقعه کربلا؛ عامل دعوت مردم کوفه‏ است. با انتشار خبر مرگ معاويه و هجرت امام حسين (علیه السلام) از مدينه به مكه، مردم کوفه برای كسب تكليف به امام نامه نوشتند. از جمله آنها، شيعيان امام در كوفه بودند. آنها در خانه سليمان بن صرد خزاعی جمع شده، قرار گذاشتند برای امام نامه بنويسند و ايشان را از آمادگی خود برای قيام آگاه سازند. نخستين نامه را سليمان بن صرد و تنی چند از بزرگان كوفه نوشتند. بخشي از نامه آنها بدين شرح است: «به نام خداوند بخشنده بخشایشگر. به حسين بن علی (عليهما السلام) از سليمان بن صرد، مسيّب نجيبة، رُفاعة بن شداد بجلی، حبيب بن مظاهر و تعدادی از شيعيان و مسلمانان كوفه. درود خدا بر شما باد! ما به شكرانه وجود شما، خدای يكتا را سپاس می گوييم و او را شكر می گزاريم كه دشمن ستم كار شما (معاويه) را هلاک گردانيد …. ما (در كوفه) رهبر و پيشوايی نداريم؛ پس به سوی ما بيا كه اميد است خدا به واسطه تو، ما را بر كانون حق گرد آورد».

اين نامه توسط عبدالله بن مسمع هَمْداني و عبدالله بنوال، به سوی مكه فرستاده شد و در دهم ماه رمضان به دست امام (علیه السلام) رسيد.[1]

پس از ارسال نخستين نامه، سيل مكاتبات با امام آغاز شد؛ به گونه ای كه دو روز پس از وصول اولين نامه، تعداد 53 نامه ديگر به دست امام رسيد. برخی تعداد آنها را تا 150 نامه نيز برشمرده اند.[2]

هنوز دو روز از ارسال سِری دوم نامه ها نگذشته بود كه نامه های ديگری نيز به امام نوشته می شود. در اين ميان افرادی محافظه كار و فرصت طلب، دست به قلم بردند و نامه نوشتند. آنان كه به شدت از دگرگونی اوضاع و از بين رفتن موقعيت خود هراسان بودند، تلاش نمودند با نگاشتن اين نوع نامه ها، خويشتن را جزو هواداران امام جا بزنند.

كوفيان در فاصله دو ماه، بالغ بر دوازده هزار نامه برای امام نوشتند، كه گاه در يک روز ششصد نامه به دست ايشان می رسيد.[3]