دعوت از شیعیان مدائن و بصره

به دنبال گفت‌وگوهای بزرگان کوفه و آمادگى شيعيانشان جهت مبارزه و قیام علیه بنی امیّه، سليمان بن صرد، نامه‌اى به سعد بن حذيفة بن يمان و برخى ديگر از شيعيان مدائن نوشت و آن‌ها را از عزم خويش آگاه ساخت. آنان نيز به اين دعوت پاسخ مثبت دادند و طىّ نامه‌اى همكارى خويش را براى قيام اعلام كردند.

هم‌چنين سليمان چنين نامه‌اى را به مثنّى بن مخرّبه عبدى در بصره نوشت. و او نيز پاسخ نوشت كه ما شيعيان نيز با تو هماهنگيم و آماده همكارى مى‌باشيم.

اما در اوّل ربيع الثانى سال 65 هجرى سليمان بن صرد خُزاعى که با يارانش به سوى «نخيله» (محلّ اردوگاه لشكر) حركت كردند، وى جمعيّت شيعيان را اندک يافت، با تعجّب گفت: «سبحان الله از ميان شانزده هزار نفرى كه اعلام آمادگى كردند، جز چهار هزار نفر نيامدند!».

سليمان سه روز در «نخيله» منتظر ماند…، ولى با آن همه تلاش تنها هزار نفر ديگر به سليمان ملحق شدند.[1]

[1]. داودی، سعید/ رستم نژاد، مهدی(زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها، امام على بن ابى طالب عليه السلام، ص 670‏‏.