کپی شد
دعا برای خودکشی کننده
از ديدگاه اسلام مالك همه چيز از جمله انسان، خداوند است. او است كه حق تصرف در جهان و انسان را دارد. آن جا كه او رخصت دهد، مجاز و جايى كه او اذن ندهد، غيرمجاز است. از جمله موارد، كشتن انسان است. در اين موضوع هيچ تفاوتى بين انتحار و ديگر كشى نيست، چرا كه اين كار سلب حق حيات از خود و يا ديگرى است. خداى سبحان انسان را از اين امر برحذر داشته، مىفرمايد: «و آن كس كه انسانى را بدون اين كه قاتل باشد و يا در زمين فساد كند بكشد گويا همه مردم را كشته است».[1]
مرگ و حيات يك نفر، اگر چه مساوى با مرگ و حيات اجتماع نيست، اما شباهتى به آن دارد، ازاينرو در جايى كه اذن خداوند نيست، انجام دادن آن حرام و گناه کبیره است. این نفس فرقی ندارد که دیگری باشد یا انسان دست به خود کشی زند.
امام باقر (ع) نيز فرمودهاند: «مؤمن به هر بلايى مبتلا مىشود و با هر نوع مرگی مىميرد، ولى خودكشى نمىكند».[2]
امام صادق (ع) در بارۀ عاقبت خود کشی می فرمایند: «هر کس خود کشی کند، برای همیشه در آتش جهنم می ماند.»[3]،[4]
بی گمان گناه خودکشی بسیار بزرگ است، امّا هیچ وقت نباید از رحمت الاهی مأیوس و ناامید شویم؛ زیرا یأس از اوصاف کافران است[5] و خداوند تنها شرک را بدون توبه نمی بخشد، از این رو به اندازۀ وسعتان هر چه که از خیرات محسوب می شود؛ مثل اطعام، صدقه، و … برای آن مرحوم انجام دهید تا ان شاء الله روح وی آرام و در بهشت قرار گیرد.[6]
اما استغفار برای مطلق گنهکار؛ گرچه همه انسان ها حتی انسان های مؤمن و متقی، بی نیاز از عفو و بخشش و مغفرت الاهی نیستند، اما اصولاً طلب آمرزش و مغفرت برای افراد آلوده و گناهکار است و اینان هستند که به عفو و بخشش و مغفرت الاهی بیشتر از همه نیاز دارند. بنابراین فرزندان و نزدیکان چنین افرادی باید همواره برای این نیاز مندان واقعی دعا و طلب آمرزش کنند.
در این رابطه به نمایۀ «آمرزش گناه کبیره»، شمارۀ 843 (سایت اسلام کوئست: 914) مراجعه نمایید.
[1] مائده، 32.
[2] کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 2، ص 254.
[3] همان، ج 7، ص 45.
4 برگرفته از نمایه: حکم خود کشی سؤال 4618 (سایت اسلام کوئست: 4882).
[5] یوسف، 87، “انه لا ییأس من روح الله الاّ القوم الکافرون”؛ جز گروه كافران از گشايش خدا نوميد نمىشوند.