دعای امام حسین (علیه السلام) در روز  عرفه

دعای عرفه امام حسین (علیه‌السلام) دعایی است که آن‌حضرت در روز عرفه (۹ ذی‌الحجه) در صحرای عرفات خوانده‌است؛ بنابر برخی شواهد، قرائت این دعا توسط امام حسین (علیه‌السلام)، مربوط به‌آخرین حجش نبوده‌است. شیعیان این دعا را در روز عرفه در صحرای عرفات و دیگر مناطق جهان می‌خوانند.

این دعا، در بردارنده آموزه‌های عرفانی و عقیدتی؛ از جمله شناخت خداوند و بیان صفات الهی، یادآوری نعمت‌های بیکران الهی بر انسان و حمد و سپاس خداوند بر آن‌ها، تضرع به‌درگاه خداوند و اقرار به‌گناهان و توبه، درخواست حوایج و پاداش اخروی و … اشاره دارد.

عالمان و محدثان شیعه با توجه به‌محتوای دعا، آن‌ را از امام حسین (علیه‌السلام) دانسته‎‌اند. البته در انتساب بخش پایانی آن، به‌آن‌حضرت، تردید شده است. این دعا به‌زبان‌های مختلف ترجمه شده است.[1]

[1]. برگرفته از سایت ویکی شیعه.