کپی شد
دستاوردها، آثار و تألیفات جریان احمد الحسن
یکی از چالش های مهم در جریان مدعی یمانی، خلأ یک منبع فقهی جامع و بی نقص، منطبق بر آرای احمد بصری است. احمد اسماعیل بصری منتسب به احمد الحسن، که در تمام امور معرفتی، علمی و شرعی، رسوایی و فضاحت‌هایش آشکار و واضح گردیده، از شدت جهل و فقر علمی، در فهم مسائل فقهی، روایی و فروع شریعت،پیروان خویش را به کتاب «شرایع» محقق حلّی ارجاع داده است. او پیروان خود را مأمور به أخذ احکام دین، از کتاب شرایع مرحوم محقق حلّی کرده و تنها با ایجاد تغییرات بسیار بسیار مختصری (تقریبا کمتر از پنج درصد) در متن کتاب محقق حلّی، کتاب فقهی و در واقع توضیح المسائل یک مجتهد، فقیه اصولی و رجالی شیعی را به نام خود منتشر کرده است. !این مدعی علم، در مقدمه چند سطری بر این کتاب، اشاره کرده که این کتاب شرایع محقق حلّی است، اما در ادامه می نویسد: محقق به قدر وسع خویش در معرفت احکام پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) تلاش نموده ، ولی دچار خطاهایی نیز شده است که البته از روی تقصیر نبوده و معذور است !!!!
وی در این مقدمه کوتاه مدعی شده من این کتاب را تصحیح کرده و احکام شریعت را طبق آنچه امام مهدی به من آموزش داده است بیان کرده ام!!!!!!!! هرکس با این کتاب مخالفت کند با امام مهدی مخالفت کرده است !!!!!
حقیقت آن است که وی خود نیز می‌داند که ورود به عرصه عظیم و دقیق و مهم فقه، تنها طومار رسوایی‌های او را طولانی‌تر، سیاه‌تر و فضاحت‌ها و جهل او را آشکارتر می کند! لذا چاره ای جز ارجاع پیروان خود به کتاب فقهی یک مجتهد اصولی رجالی ندارد. آنهم فردی مانند محقق حلّی که با مبانی اجتهادی، اصولی و رجالی، به فتوا و بیان احکام شریعت پرداخته و عده زیادی از علمای بعد از وی به شرح مبانی او و تفصیل مقدمات و ادله اجتهادی ایشان پرداخته‌اند. و ادله‌ی اصولی و روایی که صاحب شرایع برای فتوا و حکم خویش به آنها اعتماد کرده است را بررسی نموده اند! و تمام مطالب کتاب شرایع محقق نتیجه‌ی مجموعه ای از مبانی اجتهادی و مباحث اصولی و رجالی و درایه الحدیثی و جرح و تعدیلات و … می باشد. خلاصه مطلب آنکه احمد اسماعیل بصری که تمام سعی و تلاش خود را در فحاشی، تکفیر و اهانت به فقها، مجتهدین، علمای اصول، دانشمندان رجالی شیعه و حوزه‌های علمیه شیعی، معطوف کرده است! او بدعت خواندن علوم مذکور و بدعت‌گذار دانستن مجتهدین و فقیهان شیعه و دانشمندان رجال و اصول و حوزه‌های علیمه شیعه تمام هنر وی می باشد، در مقام علم و عمل، نه می‌تواند اتباع خود را به متون روایی ارجاع دهد و نه می‌تواند و قدرت آن را دارد که به بحث فقهی بپردازد و اثر فقهی ارائه دهد پس در مقام علم و عمل چاره ای ندارد جز اتکاء و اعتماد به مجتهدین و فقهاء اصولی و رجالی و کتب معمول و رایج حوزه‌های شیعی که یکی از قدیمی‌ترین و معتبرترین این کتب کتاب شرایع است و قبول و اعتماد به همان کتابی که دقیقاً بیش از هفتصد سال مهم‌ترین متن درسی و فقهی حوزه‌های علیمه‌ی شیعه بوده و هست احمد بصری چاره ای ندارد جز اعتماد و قبول کتاب درسی همان حوزه‌های علمیه‌ای که به آنها فحاشی می‌کند احمد اسماعیل چاره ای ندارد جز قبول مبانی اجتهادی و اصول و رجال و درایه و ادبیات و … که منجر به شکل گرفتن کتابی اجتهادی همچون شرایع الاسلام مرحوم محقق حلّی (رحمه الله علیه) و شروح آن می‌شود. و چه زیبا فرموده است امام صادق (علیه السلام) پس اینجاست که تحقق روایت زیبای امام صادق (علیه السلام) را نیز انسان مشاهده می‌نماید :عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) يَقُولُ إِنَّ آيَةَ الْكَذَّابِ بِأَنْ يُخْبِرَكَ خَبَرَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ فَإِذَا سَأَلْتَهُ عَنْ حَرَامِ اللَّهِ وَ حَلَالِهِ لَمْ يَكُنْ عِنْدَهُ شَيْء.[1] معاويه بن وهب می‌گويد: از حضرت امام صادق (عليه السّلام) شنيدم كه می‌فرمود: نشانه دروغگو اين است كه از آسمان و زمين و مشرق و مغرب خبر می‌دهد (یعنی به دروغ ادعای این علوم را می‌کند ) ولى آنگاه كه از حرام و حلال خداوند از او بپرسى چيزى و علمی نزد او نيست كه پاسخ دهد. ‼[2]
[1] . کلینی، محمد بن یعقوب، كافي، ج 2، ص 340.