کپی شد
دروزیان فلسطین اشغالی
دروزی‌های اسرائیل در مناطق کوهستانی سکونت دارند و اغلب آنان در شمال فلسطین اشغالی هستند. دُرزی‌های منطقه جولان سوریه نیز پس از اشغال این منطقه توسط اسرائیل تحت سلطه این رژیم واقع شدند، اما حاضر نشدند شناسنامه سوری خویش را باطل کنند و شناسنامه اسرائیلی اختیار کنند.
دُرزی‌ها با عدم دخالت در مناقشات و نزاع‌های میان اعراب و یهودیان، حتی پیش از تشکیل رژیم جعلی اسرائیل با نیروهای شبه نظامی یهودی، هم پیمان بودند.
ارتباط دُروزی‌های فلسطین با اسرائیل و یهودیان
نزدیکی روابط میان دروز و یهودیان در فلسطین، به سال‌های دهه ۱۹۲۰ باز می‌گردد. هنگامی که این دو طایفه (یهودیان و دروز) از سوی اعراب تحت فشار قرار داشتند و هم گرایی میان آنان به نفع هر دو طرف بود.
در اکتبر سال ۱۹۳۰ میلادی، «اسحاق بن زوی»، از سران رژیم صهیونیستی و دومین رئیس جمهور این رژیم، در دیدار از روستاهای منطقه جلیله به گرمی مورد استقبال دُروزی‌ها قرار گرفت و میزبانان او نسبت به برقراری روابط دوستانه با یهودیان اظهار تمایل کردند. این رویداد موفقیتی بزرگ برای آینده روابط دروز و یهودیان و در عین حال مؤثر در حفظ موقعیت و امنیت روستاهای دروز محسوب می‌شد.
بن زوی[1] نیز تصمیم گرفت تا روابط میان یهودیان و دروز را گسترش دهد. او در نامه‌ای می‌نویسد:
در هر اقدام اساسی از قبیل تأمین مالی وام‌های مختلف، ایجاد سازمان‌های سیاسی، برقراری روابط دوستانه که از فعالیت‌های ما در میان اعراب خواهد بود، روستاهای دروز پیش از سایر مناطق باید مورد توجه قرار گیرند. درمیان دُروزی‌ها، افراد تحصیل کرده و وفاداری را می‌توان یافت که مشتاقانه و با رضایت کامل آماده همکاری با ما هستند….
یکی از عوامل گرایش دُروزی‌ها به ارتباط با یهود، فضای بی‌ثباتی و نگران کننده آن دوران بود. شورش و قیام در سوریه علیه رژیم فرمایشی فرانسه باعث شده بود تا بسیاری از دُروزی‌ها کشته و یا زندانی شوند و این درحالی بود که از سوی کشورهای عرب و اعراب فلسطین، هیچ گونه کمکی به آنان صورت نگرفت. از سوی دیگر دُروزی‌ها نسبت به سرنوشت هم‌کیشان و برادرانشان در سوریه و همچنین رهبر آنان «سلطان الاطرش» که به همراه بسیاری از پیروانش به ماورای اردن تبعید شده بود، نگرانی عمیقی داشتند. در این اوضاع بر قدرت و نفوذ کسانی که خواهان ارتباط با یهودیان بودند افزوده می‌شد؛ چرا که یکی از موضوعات مطرح در روابط و گفتگوهای میان دروز و یهودیان، بهره گیری از نفوذ یهودیان بر دولت بریتانیا به امید تأثیرگذاری بر دولت فرانسه، برای راضی کردن آنان به بازگرداندن سلطان الاطرش و طرفداران او به سوریه، به صورتی آبرومندانه بود.
البته تعمیق روابط میان دروز و یهودیان بی‌تأثیر از مطبوعات عربی نبود. در این مطبوعات، یهودیان به عنوان گروهی معرفی می‌شدند که از نفوذ سیاسی و اقتصادی بالایی در سراسر جهان برخوردار بودند و در کلیه تحولات و تغییرات سیاسی نیز نقش اساسی داشتند. هرچند هدف مطبوعات عربی از انتشار این مطالب، هشدار به اعراب و تحریک آنان علیه یهودیان بود، اما تأثیری متفاوت را بر جامعه دروز داشت؛ چرا که آنان در شرایط فعلی به دنبال هم‌پیمانی قدرتمند و بانفوذ بودند.
از این رو به نظر می‌رسد که از سال‌های ابتدایی پیدایش رژیم صهیونیستی، این رژیم همواره در پی ایجاد و استمرار روابط دوستانه با دُروزی‌های فلسطین بوده است. اگرچه در برخی مراحل اختلافاتی نیز بروز کرده است، اما به طور کلی میان دروز فلسطین و رژیم اسرائیل، روابط دوستانه و نزدیکی برقرار بوده و هست، تا جایی که دُروزی‌ها در کنیست (مجلس اسرائیل)، نیز نمایندگانی دارند و منشأ اثر هستند.
منابع
۱. زیدان اتاشی: دروزی‌ها در اسرائیل؛ سرنوشتی مشترک، مترجمان: کیومرث جاویدنیا ـ سجاد سلطان‌زاده، تهران: ناروند، چاپ اول، ۱۳۸۲ش.
۲. صالح زهرالدین: تاریخ المسلمین الموحدین الدروز، بیروت: المرکز العربی للابحاث و التوثیق، چاپ دوم، ۱۹۹۴م.
۳. نجلام ابوعزالدین: تحقیقی جدید در تاریخ، مذهب و جامعه دروزیان، ترجمه: احمد نمایی، مشهد: آستان قدس رضوی، چاپ اول، ۱۳۷۲ش.
۴. سایت ویکی‌پدیا (عربی)
۵. سایت بوابة الحرکات الاسلامیة.[2]
[1]. یتسحاک بن صبی یا اسحاق بن زوی (יצחק בן צבי؛ ۲۴ نوامبر ۱۸۸۴ – ۲۳ آوریل ۱۹۶۳) دومین رئیس جمهور اسرائیل، تاریخ‌نگار و نویسنده اهل اسرائیل بود که در پولتاوا در امپراتوری روسیه (امروز در اوکراین) متولد شده‌بود. برگرفته از ویکی پدیا.