کپی شد
خوارج و امربه معروف و نهی از منکر
خوارج در مورد امر به معروف و نهی از منکر معتقدند: شورش بر والى و امام ستم گر بدون هیچ شرطی لازم است. آنان مىگفتند: امر به معروف و نهى از منكر، مشروط به چيزى نيست و در همه جا بدون استثنا بايد اين دستور الهى انجام گيرد.[1] اين جهت كه اعمال بصيرت در امر به معروف و نهى از منكر واجب است مورد اتفاق جميع فرق اسلامى است به استثناى خوارج. خوارج روى همان جمود و خشكى و تعصب خاصى كه داشتند مىگفتند امر به معروف و نهى از منكر تعبد محض است، شرط احتمال اثر و عدم ترتب مفسده ندارد، نبايد نشست در اطرافش حسابگرى كرد، تكليفى است بايد چشمبسته انجام داد. خوارج طبق همين عقيده با علم به اينكه كشته مىشوند و خونشان هدر مىرود و با علم به اينكه هيچ اثر مفيدى بر قيامشان مترتب نيست قيام مىكردند، ترور مىكردند، شكم پاره مىكردند، از این رو اينها نه فقط در عمل بصيرت نداشتند بلكه منكر بصيرت در عمل در باب امر به معروف و نهى از منكر بودند و از اين راه مصيبتى بزرگ براى عالم اسلام به وجود آوردند.[2]
[1]. جمعى از نويسندگان، امامت پژوهى( بررسى ديدگاههاى اماميه، معتزله واشاعره)، ص 391، ناشر، دانشگاه علوم اسلامى رضوى، مشهد، چاپ اول، 1381 ش؛ سبحانى، جعفر، بحوث في الملل و النحل، ج 5، ص 475، ناشر، مؤسسة النشر الإسلامي، مؤسسة الإمام الصادق ع، قم
[2]. مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، ج 4، ص 823.