کپی شد
خواب فرعون قبل از ولادت موسی کلیم الله (علیه السلام)
فرعون (رامسیس دوّم) یا (رعمسیس)[1] طاغوت خودسر و مغرور مصر که مردم را به دو طبقه مستضعف و ثروتمند؛ (بردگان و اشرافیان) به نام سبطیان و قِبْطیان، تقسیم نموده بود. قبطیان همان فرعونیان بودند که در اطراف فرعون به عیش و نوش و ظلم و ستم سرگرم بودند و همه اختیارات کشور در دست آنها بود. ولی به عکس، سبطیان طبقه پایین اجتماع و ستمدیدگانِ مستضعف بودند که همواره زیر چکمه و چنگال ظلم فرعونیان با رنج و سختی زندگی می کردند.
به این ترتیب نژادپرستی عجیبی در کشور مصر حکمفرما بود. این وضع نابسامان چهارصد سال ادامه یافت. تا اینکه خداوند بر بنی اسرائیل لطف نموده و اراده اش بر این تعلق گرفت که پیامبری به نام موسی (علیه السلام) را بفرستد و آنها را از زیر یوغ استعمار و استثمار فرعون نجات بخشد.
در همین ایام، یک شب فرعون در عالم خواب دید، آتشی از طرف شام شعله ور شد، زبانه کشید و به طرف مصر آمد و به خانه های قبطیان افتاد و همه آنها را سوزانید و سپس کاخ ها، باغ ها و تالارهای آنها را فراگرفت و همه را به خاکستر و دود تبدیل نمود.
فرعون در حالی که بسیار وحشت زده شده بود، از خواب بیدار شد و در غم و اندوه فرو رفت. سپس ساحران، کاهنان و دانشمندانِ تعبیر خواب را احضار کرد و به آنها گفت: «چنین خوابی را دیده‌ام، تعبیرش چیست؟». یکی از آنها گفت: «چنین به نظر می رسد که به زودی نوزادی از بنی اسرائیل به دنیا آید و واژگونی تخت و تاج فرعون و نابودی فرعونیان، به دست او انجام شود».[2]
فرعون پس از مشاوره و گفت وگو با درباریان و ساحران، تصمیم گرفت، نخست فرمان داد: در آن شبی که منجّمین و ساحران، آن شب را به عنوان شب انعقاد نطفه کودک موعود (موسی) مشخّص کرده بودند، زنان از همسرانشان جدا گردند. به دنبال این فرمان، اعلام شد در همه جا کنترل شدید به عمل آورند. پس مردان از شهر بیرون رفته و زنان در شهر ماندند و هیچ همسری جرئت نداشت با همسر خود تماس بگیرد.
دوّمین تصمیم فرعون، کشتن نوزادان پسر بود که به طور وسیع، و بسیار خطرناکتر از تصمیم نخست، اجرا شد. از دربار فرعون خطاب به عموم مردم، این اعلامیه صادر شد: «همه مأموران و قابله ها باید در میان بنی اسرائیل، مراقب اوضاع باشند، هرگاه پسری از آنها به دنیا آمد، بی درنگ سر از بدن او جدا کنند و او را بکشند. ولی دختران را برای کنیزی نگه‌دارند». به دنبال این اعلامیه، جلّادان خون آشام حکومت فرعون به جان مردم افتادند، تمام زن های باردار تحت مراقبت شدید قرار گرفتند و قابله ها از هر سو، زنان را کنترل می کردند. در این گیرودار، شکم بسیاری از زنان شکافته شد و بسیاری از نوزادهایی که در رحم مادرانشان بودند، براثر فشار و لگدزدن مأموران سنگدل، سقط شدند، تا جایی که تعداد نوزادان کشته شده پسر، به هفتاد هزار نفر رسید.[3]
البته بر اساس برخی روایات، تعداد جنین ها و نوزادانی که توسط نیرو های فرعون کشته شدند، بیست و چند هزار نفر بوده اند.[4]
[1]. قرشى سيد على اكبر، قاموس قرآن، ج 5، ص 163 و 164.
[2]. مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، تحقیق / تصحیح: جمعى از محققان، ج 13، ص 51.
[3]. بقره، 49؛ بحار الأنوار، ج 13، ص 51 – 55؛ کلیه مطالب، اقتباس از سایت اندیشه قم.
[4]. صدوق، محمد بن علی، کمال الدین، ج 2، ص 354.