کپی شد
خوابیدن رو به قبله
این موضوع در دو بخش قابل بررسی است و ما نیز ضمن بیان آن بر همان اساس به بررسی آن می پردازیم.
در بخش اول خوابیدن و استراحت کردن به طرف قبله:
نظر به این که دین اسلام آخرین دینی است که از جانب خداوند برای هدایت و کمال بشر فرستاده شده است[1] از این جهت لازم است دین کامل و جامعی باشد؛[2] از این رو تمام نیازهای بشر از کوچک و بزرگ و خرد و کلان در آن وجود دارد.[3] از جمله برای خواب نیز از جانب دین احکامی مطرح شده که اینها الزام آور نیست، بلکه سنت و مستحب است که ما در این جا به برخی از آنها اشاره می نماییم.
امام هادى (ع) فرمود: “ما اهل بيت هنگام خوابيدن ده چيز را مراعات مىكنيم: طهارت داشتن، صورت بر كف دست راست نهادن، سى و سه مرتبه سبحان اللَّه، سى و سه مرتبه الحمد للَّه، و سى و چهار مرتبه اللَّه اكبر گفتن، رو به قبله خوابيدن به گونهاى كه صورت هایمان رو به قبله قرار گيرد، خواندن سوره حمد و آية الكرسى و آيه شهد اللّه… .[4] پس هر كه چنين كند بهره خود را از آن شب گرفته است.[5]
کیفیت خوابیدن:
در روایات ، خوابيدن به چهار بخش تقسیم شده است که بهترین نوع آن برای مؤمن خوابیدن بر پهلوى راست و رو به قبله است.
عبد اللَّه بن احمد بن عامر طائى از امام رضا (ع) و او از پدرانش نقل مىكند كه حسين بن على (ع) فرمود: “على بن ابى طالب (ع) در مسجد كوفه بود كه مردى از اهل شام به پا خاست و از او مسئلههايى پرسيد، در ميان سؤالهاى او يكى هم اين بود كه گفت: به من خبر بده كه خوابيدن چند نوع است؟ فرمود: خوابيدن بر چهار وجه است: پيامبران بر پشت مىخوابيدند، چشمانشان نمىخوابيد و در انتظار وحى خدا بودند، و مؤمن بر پهلوى راست و رو به قبله مىخوابد و پادشاهان و فرزندان آنها بر پهلوى چپ مىخوابند تا آن چه خوردهاند گوارا گردد و شيطان و برادرانش و هر ديوانه و مريض به روى خود مىخوابند”.[6]
[1]. در این رابطه به نمایه “خاتمیت پایان رسالت”، شماره 5222 که در سایت اسلام کوئست موجود است مراجعه نمایید.
[2]. در این رابطه به نمایه “کامل بودن دین و تغییر ناپذیری آن”، شماره 781 که در سایت اسلام کوئست موجود است مراجعه نمایید.
[3]. اگر مورد جدیدی (مسائل مستحدثه) پیش آمده باشد فقهای بزرگ شیعه با استفاده از قواعد کلی که در اختیار دارند احکام آن را از منابع دینی استخراج می کنند.
[4]. آل عمران، 18.
[5]. حسين، استاد ولى، آداب، سنن و روش رفتارى پيامبر گرامى اسلام، ص 80، انتشارات پيام آزادى، تهران، چاپ سوم، 1381 ش.
[6]. شيخ صدوق، الخصال، ج 1، ص 262، انتشارات جامعۀ مدرسين قم، 1403 هـ ق؛ شیخ صدوق، عيون أخبار الرضا (ع) غفارى و مستفيد، ج1، ص 510، نشر جهان، تهران، چاپ اول، 1378 هـ ق.