خلافت و امامت از دیدگاه اهل سنت

اکثر دانشمندان اهل سنت خلافت و امامت را مرادف هم شمرده اند و گفته‌اند خلافت و امامت یک معنا دارند؛ به این معنا که در هر جا یکی از آنها صادق باشد، دیگری نیز صادق خواهد بود؛ به عنوان نمونه، ابن خلدون می گوید: خلافت؛ یعنی نیابت از صاحب شریعت در حفظ دین و سیاست دنیا و به همین اعتبار، خلافت و امامت گفته می شود و متصدی آن مقام را خلیفه و امام می‌گویند.[1]

ایشان جانشینی پیامبر (صلی الله علیه و آله) را یک مقام و موهبت اجتماعی می دانند، نه یک منصب الهی که از طرف مردم به خلیفه اعطا می‌گردد و شخص خلیفه از طریق انتخاب به این مقام نایل می‌گردد.