خلاصه مقاله طوفان نوح (علیه السلام)

پس از سرپیچی قوم نوح (علیه السّلام) از فرمان خداوند و نفرین آن حضرت، عذاب الهی در قالب طوفانی عظیم بر آن قوم مقدر شد. در تاریخ آمده؛ طوفان نوح در دو هزار و دويست و پنجاه ششمين سال هبوط آدم اتفاق افتاده است.
طوفان به این شکل بوده که چند شبانه روز از آسمان باران بارید و از زمین آب جوشید.
نشانه شروع این طوفان نزد حضرت نوح (علیه السلام) جوشیدن آب از تنور خانه آن حضرت بود. گفته شده این تنور متعلق به حضرت حوا بوده است.
حضرت نوح (علیه السلام) مأمور شد از هر حیوانی یک جفت در کشتی‌ای که از قبل ساخته بود، سوار کند. بعد از اینکه ایشان به فرمان خداوند با همراهان خود سوار بر کشتی شدند، طوفان شروع شد.
از جمله ماجراهای قابل توجه در جریان طوفان نوح (علیه السلام) که قرآن مجید به آن اشاره کرده است؛ امتناع یکی از فرزندان ایشان، از سوار شدن در کشتی و نابود شدن او بود.
بعد از آرام شدن و فروکش کردن آب ها به فرمان خداوند، حضرت نوح (عليه السلام) به همراه افرادی که در کشتی با او بودند، در دامنه کوه جودی (بنا بر نقلی منطقه ای از موصل)، در روز دهم محرم از كشتى بيرون آمدند و در آنجا قریه اى معروف به ثمانين بنا نمودند و در همان مکان ساکن شدند.