خرافات در جاهلیت

تاریخ برای مردم شبه جزیره در ایام جاهلیت، خرافات و افسانه های زیادی ضبط نموده است؛ از این رو انسان پس از مراجعۀ به تاریخ با انبوهی از خرافات رو به رو می گردد که مغز عرب جاهلی را پر کرده بود و برای آنها تبدیل به فرهنگ شده بود. علاوه بر خرافۀ شوم دانستن دختران و زنده به گور کردن آنها که قرآن کریم نیز آن را ذکر فرموده،[1] موارد دیگری نیز وجود دارد که در ذیل به بعضی از آنها اشاره می شود:

1.آتش افروزی برای آمدن باران:

شبه جزیره عربستان، در بیشتر فصول سال با خشکی رو به رو است. مردم آن جا برای ریزش باران، چوب هایی را از درختی به نام «سلع» و درخت زودسوز دیگری به نام «عشر» گرد می آوردند و آنها را به دم گاو بسته، گاو را تا بالای کوه می راندند. سپس چوب هارا آتش زده، به جهت وجود مواد محترقه در چوب های «عشر»، شعله های آتش از آنها بلند می شد و گاو براثر سوختگی شروع به دویدن و اضطراب  و نعره زدن می کرد، آنان این عمل ناجوانمردانه را به عنوان یک نوع تقلید و تشبیه به رعد وبرق آسمانی انجام می دادند. شعله های آتش را به جای برق، و نعرۀ گاو را به جای رعد، محسوب می داشتند، و این عمل را در نزول باران مؤثر می دانستند.[2]

2. اگر گاو ماده آب نمی خورد، گاو نر را می زدند.[3]

3. شتری را در کنار قبری حبس می کردند، تا صاحب قبر هنگام قیامت پیاده محشور نشود.[4]

3. از آن جا که شخص متوفّی، در دوران زندگی برای عزیزان و مهمانان خود، شتر نحر می کرد، برای تکریم از متوفّی و سپاس گزاری از او، بازماندگانش در پای قبر او، شتری را به طرز دردناکی پی می کردند.[5]

4. موقع مسافرت که از خیانت زن های خود می ترسیدند، برای کسب اطمینان، نخی را بر ساقه یا شاخۀ درختی می بستند، در بازگشت اگر نخ به حال خود باقی بود، مطمئن می شدند که زن آنها خیانت نورزیده، و اگر باز، یا مفقود می گردید، زن را به خیانت متهم می ساختند.[6]

این، مختصری از انبوه خرافاتی است که محیط زندگی اعراب جاهلی را تاریک و سیاه، و فکر آنها را از پرواز به اوج تعالی باز داشته بود.[7]