خاک کربلا و سجده بر آن

از آداب و سننی که در نزد شیعه مرسوم است اهمیت سجده کردن بر تربت امام حسین (ع) است. که ائمه (ع) ضمن تآكيد بر این مسئله بر آن پای بند بودند و این از باب برتری تربت حضرت امام حسین (ع) است؛ زیرا انسان سر بر خاکی می گذارد که بوی خون حسین را می دهد خونی که خون خداست.[1]

در منابع اهل سنت از امٌ سلمه نقل شده است که ایشان به پیامبر خدا (ص) عرض می کند: «… زمانی که دم در ایستاده بودم، دیدم که در دست شما چیزی هست و اشک هایتان جاری است و فرزند شما؛ امام حسین (ع) بر روی شکم شما نشسته است! پیامبر اکرم (ص) فرمود: «بله، جبرئیل نزد من آمد و به من خبر آورد که امت من این فرزندم را می کشند و خاک محل شهادت او را به من داد. این خاکی که در دستم هست همان خاک است».^[2] این روایت عیناً یا با کمی اختلاف در منابع دیگر اهل سنت نیز آمده است.^[3]

امام باقر (ع) می فرماید: جبرئیل، خاکی را که حسین (ع) بعداً بر روی آن کشته شد، برای پیامبر (ص) آورد و آن خاک در نزد ما است.^[4]

همچنین در روایت آمده است که امام صادق (ع) سجده نمی کردند مگر بر خاکی که از تربت امام حسین (ع) بود و این کار را از سر خضوع و خشوع برای خدا انجام می دادند.

بنا بر این از نظر سنی و شیعه، سرزمین و خاک کربلا بسیار با اهمیت است و قطعاً سجده بر آن هم از سجده بر خاک های دیگر افضل است.