خانواده علّامه حلی

یکی از ویژگی های علامه حلی، جایگاه والای خانوادگی و وضعیت اعضای خانواده وی است که در آسمان فقاهت، اندیشه، تألیف و تدریس، درخشندگی ویژه ای دارند.

پدر او؛ «شیخ یوسف بن علی بن مطهر حلی»، فقیه، متکلم، اصولی، از علمای نام آور و صاحب نظر در فقه شیعه و استاد علامه است. شهید اول از پدر علامه به «امام اعظم، حجت و افضل المجتهدین» تعبیر می کند.[1] علامه دیدگاه های پدر خود را در کتاب های فقهی اش نقل می کند؛ به عنوان نمونه در کتاب «منتهی المطلب» از پدرش فتوا نقل کرده است.[2]

برادر او؛ «شیخ علی بن یوسف بن علی بن مطهر»، فقیه برجسته، از نویسندگان شیعه و صاحب کتاب «العدد القویة» است.

دایی وی؛ «شیخ جعفر بن حسن بن یحیی حلی»، فقیه والا مقام و ارجمند شیعه، معروف به «محقق حلی»، (در گذشته به سال 676 ق) است. مرحوم علامه در برخی از اجازه های خودش که از محقق حلی داشته است، می گوید: محقق در فقه، افضل اهل زمان بود.[3]

فرزند او؛ «شیخ محمد؛ فخر المحققین»، صاحب کتاب «ایضاح الفوائد فی شرح القواعد» است.

خواهر زادگان او؛ «سید عمید الدین» و «سید ضیاء الدین حسینی» هستند. عمید الدین، شرحی بر کتاب قواعد دایی خود علامه دارد.[4]

[1]. پایگاه اطلاع رسانی حوزه نت، سایت حوزه نت.

[2]. علامه حلّى، حسن بن يوسف، منتهى المطلب في تحقيق المذهب‌، ج 5، ص 226 و ج 6، ص 4.7.

[3]. افندی، عبدالله بن عیسی‌ بیگ، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، محقق: حسینی اشکوری، احمد، به اهتمام: مرعشی، محمود، ج 1، ص 107.

[4]. همان.