خانواده سید مرتضی علم الهدی

همان گونه که آیات قرآن و روایات اهل بیت (علیهم السلام)، تمام خوبی ها را در ایمان و دینداری می دانند و ایمان و دینداری را بر محور ولایت ‌مداری نسبت به معصومان (علیهم السلام) می دانند، بهترین هدف برای یک خانواده دیندار، باید تربیت انسان های ولایت ‌مدار باشد. قرآن کریم نیز در این زمینه تأکید کرده است.[1]

سید مرتضی در خانواده ای رشد نمود که اداره آن با پدر و مادری پاک و اهل ورع بود. همچنین دارای نـسـبی بـسیار شریف بود که به موجب آن ارتباط نزدیکی با امامان معصوم (علیهم السلام)، داشت. به علاوه این که وی دارای فرزندانی اهل علم و تقوا بود، که در جای خود به نام و جایگاه علمی آنها اشاره می شود. همه اینها می تواند خود دلیل محکمی بر داشتن خانواده ای خوب و خداپسند باشد.

[1]. فرقان، 74؛ «والذین یقولون رَبَنَا هَبْ لَنَا مِنْ اَزْوَاجِنَا وَ ذُرِيَتِنَا قُرَةَ اَعْينُ‏ٍ وَ اجْعَلْنَا لِلْمُتَقِينَ إِمَامًا»؛ «و کسانی که می گویند: پروردگارا، به ما زنان و فرزندانی مرحمت فرما كه مايه چشم روشنی ما باشند و ما را پيشوای اهل تقوا قرار ده».