خانه امام سجاد (علیه السلام) پناه گاه مطمئن

مطابق با تصریح منابع تاریخی در جریان واقعه حره و هجوم شامیان به مدینه، بسیارى از خانواده ها، همسر و فرزندان خود را به خانه امام سجاد (علیه السلام) فرستادند و از آن حضرت پناه خواستند و در پناه آن حضرت تا پایان اشغال مدینه به دست سپاه مسلم بن عقبه، در امنیت و سلامت به سر بردند و از تعرض شامیان در امان ماندند.

از جمله خانواده هایى كه به پناه امام سجاد (علیه السلام) آمده بودند، خانواده مروان مى باشد و این نكته نشان مى دهد كه تنها علویان و یا بستگان نزدیک آنان از لطف و بزرگوارى امام بهره مند نبودند، بلكه همه كسانى كه به آن حضرت التجا مى جستند، حتى عناصر بدخواه و بدسابقه اى چون مروان!، از كرامت او بهره مند مى شدند.

البته باید یادآور شد كه پناه خواهى مروان براى خانواده اش از امام سجاد (علیه السلام)، مربوط به زمان یورش شامیان نبوده است؛ زیرا مروان خود از بنى امیه و مورد حمایت سپاه شام مى باشد. بنابراین پناهندگى خانواده وى مربوط به ماجراى اخراج بنى امیه از مدینه است. كه در جریان آن حدود هزار نفر از بنى امیه ، از مدینه رانده شدند و در چنین شرایطى مروان در صدد پناه دادن به خانواده اش برآمده است. او نخست به عبدالله بن عمر روآورد و از او خواست تا در آن بحران و آشوب كه علیه بنى امیه صورت گرفته بود به همسرش (عایشه دختر عثمان بن عفان) پناه دهد و او را مخفى دارد تا اهل مدینه متعرض او نشوند ولى عبدالله بن عمر نپذیرفت .

ناگزیر، مروان روى نیاز به خانه لطف و كرم و رحمت آورد و از على بن الحسین (علیهما السلام) پناه خواست و تقاضا كرد كه همسرش در میان خانواده امام جاى گیرد و امام سجاد (علیه السلام) درخواست او را پذیرفت.[1]

دلیل پناه دادن امام سجاد (علیه السلام) به همسر مروان و عدم ردّ درخواست مروان، براى آنان كه چشم بیناى حقیقت دارند و با مقام معنویت و كرامت ائمه (علیهم السّلام) آشنا هستند، روشن و بى نیاز از توضیح است .

همان طور که على بن ابى طالب (علیه السلام) در بستر شهادت و در آخرین لحظات عمرش به فرزندانش سفارش مى كند كه درباره قاتل او كوتاهى نكنند و در نوشیدن آب و خوردن غذا بر او تنگ نگیرند، هر چند دشمنى كینه توز باشد.

با این همه، برخى ناآشنایان با مكتب اهل بیت (علیهم السلام) و یا غرض ورزانى كه همواره درصدد خاموش ساختن نور اهل بیت (علیهم السلام) بوده اند تلاش كرده اند كه این لطف و بزرگوارى امام را به حساب دوستى قدیمى امام با مروان بگذارند![2] غافل از این كه عناد و دشمنى مروان با علویان و اهل بیت (علیهم السلام) روشن است كه نیاز به اثبات ندارد.

امان دادن امام سجاد به خانواده مروان، آن هنگام که مردم مدینه بنی‌امیه را از مدینه بیرون می کردند، سبب شد تا طى سه روز كه مدینه دستخوش قتل و غارت بود، خانه امام سجاد مأمن خوبى براى پناهندگان بوده و تعداد صد نفر زن با اعضاى خانواده خویش به منزل امام پناهنده شدند و امام تا آخر غائله از آنان پذیرایى كرد.[3]