حکومت حمدانیان مصر

فاطمیان، به‌رغم تمایل حمدانیان به‌هم‌پیمانی با آن‌ها، چندان روی خوشی نشان نمی‌دادند و به‌آنان بی‌اعتماد بودند.[1]

به‌رغم آن‌که گاه حمدانیان بنابه مقتضیات سیاسی به‌فاطمیان التجا می‌جستند، امّا درواقع، فاطمیان غالبآ در جبهه مقابل حمدانیان قرار داشتند.[2]

این رویکرد تا پایان حکومت حمدانیان تداوم داشت. با این حال، گروهی از آخرین بازماندگان خاندان حمدانی، پس‌از سقوط حکومت حمدانیان در شام، در مصر اقامت گزیدند و بعد‌ها در نیمه دوم قرن پنجم، یکی از اخلاف آنان چنان قدرتی یافت که برای چندین سال بر امور حکومت مصر در دوره مستنصر فاطمی، سیطره یافت و مهم‌‌ترین کارگزار مصر شد.[3]

[1] مَقریزی، احمد بن علی، کتاب المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار (المعروف بالخطط ‌المقریزیة)، ج ۱، ص ۳۵۲.

[2]. مسکویه رازی، ابو علی، تجارب الامم و عواقب الهمم، ج ۶، ص ۴۴۰ و ۴۴۱ و ۴۴۹ و ۴۵۰؛  ابن ‌قلانسی، ابویعلی حمزه بن اسد، تاریخ دمشق، ج ۱، ص ۵۰.

[3]. بردی، ابن‌تغری، یوسف، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة، ج ۵، ص ۱۳ ـ ۱۵ و ۲۱ ـ ۲۲؛ بنیاد دائرة المعارف اسلامی، دانشنامه جهان اسلام، ج 1، ص 6523.