کپی شد
حکم نجس شدن حرم های امامان (علیهم السلام)
منظور از حرم، زير گنبد و جائى است كه در آن ضریح مقدس و قبر مطهر قرار دارد و به آن حرم و مشهد شريف گفته مى‌شود.[1] نجس کردن حرم پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) و ضریح آنان نیز حرام است؛[2] یعنی، همان طوری که نجس کردن مسجد حرام بوده، نجس كردن حرم و ضریح پیامبر اکرم (ص) و امامان (ع) نیز حرام است و اگر يكى از آنها نجس شود، چنانچه نجس ماندن آن بى احترامى باشد، تطهير آن واجب است، بلكه احتياط واجب[3] آن است كه اگر بى احترامى هم نباشد آن را تطهير كنند.[4]
از آن جایی که به صحن ها، حرم به معنای ذکر شده، صدق نمی کند، بنابراین صحن ها در حکم مساجد نیستند،[5] و تطهیر آن در صورت نجس شدن واجب نیست، مگر این که در عرف، بی احترامی و هتک حرمت محسوب شود که در این صورت تطهیر آن واجب است. البته امروزه که بیشتر بارگاه های مطهر امامان و امامزادگان دارای خدمتگزارانی است که در جهت نظافت آن فعال هستند، در این صورت با انجام تطهیر از سوی آنان، دیگران تکلیفی ندارند.
[1]. خامنه ای، سید علی، اجوبة الاستفتائات (فارسی)، ص 86، س 424، دفتر معظم له، چاپ اول، قم، 1424، ق؛ توضیح المسائل (محشی امام خمینی)، ج 1، ص 213، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ هشتم، قم، 1424ق.
[2]. خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، ص 38، م 131، و ص 201، م 886، مسلم، چاپ اول، 1426ق.
[3]. اما برخی از مراجع، در صورت بی احترامی نشدن، تطهیر آن را احتیاطاً، مستحب می دانند؛ توضیح المسائل (محشی – امام خمینی)، ج 1، ص 504، م 904.
[4]. توضیح المسائل (محشی امام خمینی)، ج 1، ص 504، م 904؛ امام خمینی، سید روح الله، نجاة العباد، ص 75، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى، چاپ اول، تهران، 1422ق.
[5]. بهجت، محمد تقی، جامع المسائل، ج 1، ص 44، دفتر معظم له، چاپ دوم، قم، 1426ق.