کپی شد
حوادث تلخ و جنایات هولناک در آخرالزمان
یکی از ویژگی‌های نامطلوب دوران آخرالزمان، وقوع بیماری‌ها، جنگ‌ها، جنایات هولناک و حوادث تلخ است. در ادامه به نمونه هایی از روایات در این باره اشاره می‌شود:
امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: پیشاپیش ظهور قائم (علیه السلام)، مرگ سرخ و مرگ سفید و هجوم ملخ ها در وقتش و در غیر وقتش رخ می‌دهد که هم‌چون رنگ خون خواهدبود. مرگ سرخ به وسیله شمشیر است، و اما مرگ سفید طاعون است.[1]
ابی بصیر و محمد بن مسلم می‌گویند: شنیدیم که امام صادق (علیه السلام) می‌فرمود: «این امر (ظهور امام زمان علیه السلام) تحقق نمی‌یابد، مگر این که دوسوم مردم جهان از بین بروند». عرض شد: اگر دو سوم مردم کشته شوند، پس چه تعداد خواهند ماند؟ فرمود: «آیا راضی نمی‌شوید (و دوست ندارید) جزء یک سوم باقی مانده باشید؟».[2]
عمار یاسر (رضی الله عنه) می‌گوید: پیام و دعوت اهل بیت پیامبرتان در آخرالزمان این است که از هرگونه درگیری پرهیز کنید تا زمانی که رهبران از اهل بیت را ببینید، پس هرگاه که ترک ها با رومیان مخالفت کنند و جنگ ها در زمین بسیار شود، منادی بر روی دیوار شهر دمشق ندا دهد که ویل و بدبختی از جانب شرّی که نزدیک شده است، پیش می‌آید و آن گاه دیوار مسجد (دمشق) خراب می‌شود».[3]
امام رضا (علیه السّلام) مىفرماید: «پیش از ظهور امام زمان (عجّل اللّه تعالى فرجه الشریف)، كشتارهاى پیاپى و بىوقفه رخ خواهد داد».[4]
جنایات ستمگران و جلّادان در طول تاریخ، بسیار سهمگین و وحشتناک بوده است. صفحات تاریخ پر از ستمها و ظلمها و جنایاتى است كه فرمانروایان ستمگر و خونآشام بر ملّتهاى محروم روا داشتهاند كه چنگیز، هیتلر و صدام، نمونههایى از آنان هستند. همچنین جنایات سازمان جهنمی منافقین در ایران اسلامی، و جنایات داعش در عراق و سوریه، نمونه های دیگری از خوی خونریزی و درّندگی حیوان های انسان نما است.
جنایاتى كه پیش از ظهور امام مهدى (عجّل اللّه تعالى فرجه الشریف) در جهان رخ مىدهد، نیز از هولناکترین جنایاتى است كه مىتوان تصور كرد. اعدام كودكان خردسال به وسیله چوبههاى دار، سوزاندن كودكان و فروبردن آنان در مایعات گداخته، قطعهقطعه كردن آدمها با ارّه و میلههاى آهنى و آسیابها، حوادث تلخى است كه پیش از برپایى حكومت عدل جهانى، به وسیله حكومتهایى كه خود را مدافع حقوق بشر مىدانند، رخ مىدهد. با بروز چنین وحشىگرىهایى است كه اهمیت حكومت حضرت مهدى (عجّل اللّه تعالى فرجه الشریف) بیشتر آشكار مىگردد.
امام على (علیه السّلام) حوادث تلخ آن روزگار را چنین ترسیم مىكند: «همانا سفیانى، گروهى را مأمور مىكند تا كودكان را در محلّى جمع كنند، آنگاه روغن را براى سوزاندن آنان داغ مىكند، كودكان مىگویند: اگر پدران ما با تو مخالفت كردند، گناه ما چیست، كه باید سوزانده شویم؟ او دو تن به نامهاى حسن و حسین را از میان كودكان بیرون مىكشد و به دار مىآویزد. پس از آن به سوى كوفه مىرود و همان رفتار (وحشتناک پیشین) را با كودكان آنجا انجام مىدهد و دو كودک به همان نامها را بر در مسجد كوفه به دار مىزند و از آنجا بیرون مىرود و باز جنایت مىكند و درحالىكه در دستش نیزهاى قرار دارد، زنى باردار را دستگیر مىكند و آن را به یكى از یارانش مىسپارد و فرمان مىدهد كه در وسط خیابان به او تجاوز كند. او پس از تجاوز، شكم زن را مىدرد و جنینش را بیرون مىآورد و هیچكس نمىتواند چنین وضعیت هولناكى را تغییر دهد».[5]
از امیرالمؤمنین (علیه السّلام) پرسیدند: «آیا براى ظهور حضرت مهدى (عجّل اللّه تعالى فرجه الشریف) علامت و نشانهاى است؟ فرمود: «نعم، قتل فظیع و موت سریع و طاعون شنیع».[6] قتل فظیع؛ یعنی کشتارهای دردناک و ناگوار.
[1]. اربلى، على بن عیسى، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، محقق: رسولى محلاتى، هاشم، ج 2، ص 459.
[2]. طوسی، محمد بن الحسن، کتاب الغیبة، محقق/ مصحح: تهرانى، عبادالله و ناصح، على احمد، ص 339؛ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، محقق/مصحح: غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 655 و 656.
[3]. کتاب الغیبة، ص 441.
[4]. حميرى، عبد الله بن جعفر، قرب الإسناد، محقق/ مصحح: مؤسسة آل البيت (عليهم السلام)، ص 384.
[5]. مقدسى شافعى سلمى، يوسف بن يحيى، عقد الدرر في أخبار المنتظر (عليه السلام)، ص 130 و 131.
[6]. خصیبى، حسین بن حمدان، الهدایة الكبرى، ص 163؛ طبسى، نجم الدين، نشانههايى از دولت موعود، ص 55.