حمله وهابیان به مکه

وهّابیون آل سعود در سال 1218 قمری پس از حمله به شهر مکه و مسلط شدن بر آن‌جا، تمام آثار بزرگان دین را تخریب نمودند. در «مُعَلّی»، قبّه زادگاه پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله)و هم‌چنین قبّه زادگاه علی بن ابی طالب (علیهما‌السلام) و حضرت خدیجه (سلام الله علیها) و حتی ابوبکر را ویران و با خاک یکسان کردند. آثار باستانی در اطراف خانه خدا و روی چاه زمزم را تخریب کرده و در تمام مناطقی که مسلط می‌شدند، آثار صالحین را نابود می‌کردند و هنگام تخریب، طبل می‌زدند و به رقص و آوازخوانی می‌پرداختند.[1]

رفاعی، یکی از علمای بزرگ اهل سنّت کویت، خطاب به علمای وهّابی می‌نویسد: «شما به تخریب خانه ام المؤمنین، خدیجه کبری (سلام الله علیها)، اوّلین حبیبة پیامبر (صلی الله علیه و آله) رضایت دادید و هیچ عکس‌العملی نشان ندادید، با این‌که آن مکان محل نزول وحی و قرآن بود. شما در برابر این جنایت سکوت کردید و رضایت دادید که آن مکان مقدس به توالت و دست‌شویی مبدل شود. چرا از خدا نمی‌ترسید و از پیامبر کریم (صلی الله علیه و آله) حیا نمی‌کنید؟[2]

رفاعی در ادامه می‌نویسد: زادگاه رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) ویران و به محل خرید و فروش حیوانات تبدیل شد که با تلاش افراد صالح و خیر، از چنگال وهّابی‌ها درآمد و به کتابخانه مبدّل گردید … . این چه کار بی‌ادبانه‌ای است که از شما سر می‌زند؟! این چه بی‌وفایی است که در حق رسول گرامی (صلی الله علیه و آله) روا می‌دارید؛ در حالی‌که خداوند به‌وسیله آن‌حضرت، ما و شما و اجداد ما را از تاریکی‌های شرک به‌سوی نور اسلام هدایت فرمود؟! بدانید که هنگام مشاهده رسول گرامی (صلی الله علیه و آله) در کنار حوض، جز بی‌حیایی نصیب شما نخواهد شد و یقین بدانید که نتیجه شقاوت خود را در نابودی آثار پاک آن نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) که موجب رنجش گردیده است، خواهد دید.

رفاعی در جای دیگر می‌نویسد: آثار قبور صحابه و امّهات المؤمنین و آل البیت را نابود کرده و قبر آمنه بنت وهب (سلام الله علیها)، مادر گرامی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) را با بنزین به آتش کشیدید و اثری از آن‌ها باقی نگذاشتید.[3]

دردناک‌ترین کاری که وهّابیت مرتکب شد و آثار قبیح آن برای همیشه باقی است، آتش زدن کتابخانه بزرگ «المکتبه العربیه» بود که بیش از شصت هزار عنوان کتاب گران‌قدر و کم‌نظیر و بیش از چهل هزار نسخه خطّی منحصر به‌فرد داشت که در میان آن‌ها برخی از آثار خطّی دوران جاهلیت، یهودیان، کفّار قریش و هم‌چنین آثار خطّی علی (علیه‌السلام)، ابوبکر، عمر، خالدبن ولید، طارق بن زیاد و برخی از صحابه پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) و قرآن مجید به‌خطّ «عبداللّه بن مسعود» وجود داشت. در همین کتابخانه انواع سلاح‌های رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) و بت‌هایی که هنگام ظهور اسلام مورد پرستش بود، مانند «لات»، «عُزّی»، «مَناه» و «هُبَل» موجود بود. «ناصر السعید» از قول یکی از مورّخان نقل می‌کند که هنگام تسلط وهّابیان، این کتابخانه را به‌بهانه وجود کفریات در آن به آتش کشیده و به خاکستر تبدیل کردند.[4]

[1]. امین، سیدمحسن، کشف الارتیاب فی اتباع محمد بن عبدالوهاب، ص 27؛ به نقل از تاریخ «الجبرتی».

[2]. رفاعی، یوسف بن السید هاشم، نصیحة لإخواننا علماء نجد، مقدمه: البوطی، محمّدسعید رمضان، ص 59.

[3].همان، ص 38.

[4]. کشف الارتیاب، ص 55 و 187 و 324.