حضرت عباس (علیه السّلام) در کربلا

نقش حضرت عباس (علیه‌السلام) در واقعه عاشورا و در سرزمین کربلا بسیار پر رنگ بوده است. بر اساس گزارش‌های تاریخی عباس بن ‌علی (علیهماالسلام) در تمام صحنه‌ها در کنار امام حسین (علیه‌السلام) حضور داشت و نقش برجسته‌ای ایفا کرد. او در وفاداری و ایمان به راه امام خویش، کوچک‌ترین شک و تردیدی به خود راه نداد. وی به‌قدری در انجام وظایف خود موفق بود که امام زین‌العابدین (علیه‌السلام) در باره ایشان فرمود: «خداوند (عمویم) عباس را رحمت کند که در راه برادرش ایثار و فداکاری کرد؛ چنان فداکاری‌ای که دو دستش قطع شد. خداوند به او همانند جعفر (بن ابی طالب) در مقابل دو دست قطع‌ شده، دو بال عطا کرده که با آن‌ها در بهشت به همراه فرشتگان پرواز می‌کند و نزد خدا مقامی دارد که همه شهیدان غبطه مقامش را می‌خورند».[1]

این توصیف یک امام معصوم از فردی غیر معصوم، ولی از خاندان اهل‌بیت (علیهم‌السلام) است. وی در کربلا مسئولیت‌های متعددی؛ از جمله: علمداری، فرماندهی سپاه، سقایی و … را عهده‌دار بود که همه را به بهترین شکل ممکن انجام داد و در نهایت با عزت و افتخار به‌شهادت رسید. البته هر یک از این عناوین در جای خود مورد بحث قرار خواهد گرفت.

[1]. رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَى وَ فَدَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّى قُطِعَتْ يَدَاهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ بِهِمَا جَنَاحَيْنِ يَطِيرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِكَةِ فِي الْجَنَّةِ كَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَنْزِلَةً يَغْبِطُهُ بِهَا جَمِيعُ الشُّهَدَاءِ يَوْمَ الْقِيَامَة؛ صدوق، محمد بن على، امالی، ص 462.