حضرت ابو طالب (علیه السلام) و کتمان ایمان خود

حضرت ابوطالب (علیه السلام) برای آن که از آیین یکتاپرستی بهتر دفاع کند و مسؤولیت خود را در حفظ جان پیامبر (صلی الله علیه و آله) در پیشبرد اهداف اسلام بیشتر ادا نماید، تقیّه نموده و ایمان و اعتقاد خود را نسبت به اسلام و پیامبر (صلی الله علیه و آله)، کتمان می‌نمود.

از شعبى نقل شده كه امير مؤمنان علی (علیه السلام) فرمود: «به خدا سوگند ابوطالب، عبد مناف فرزند عبد المطلب، مؤمن و مسلمان بود و ايمان خود را پنهان مى‏داشت، از ترس آن كه مبادا بنی‌هاشم از سوى قريش رانده گردند».[1]

تقیّه در صورت لزوم و تناسب و شرایط زمانی، یک ضرورت عقلی و قرآنی و اجتماعی بوده و احادیث زیادی در این باره در منابع روایی آمده است؛ چنان که امام صادق (علیه السلام) فرمود: «مَثل ابوطالب مَثل اصحاب کهف است که ایمان واقعی خود را مخفی نگهداشته و در ظاهر خود را کافر معرفی می‏کردند؛ از این رو، خداوند دو پاداش به آنان مرحمت فرمود».[2]