حسین بن روح نوبختی مورد اعتماد امام زمان (علیه السلام)

اصحاب خاص و نواب امام زمان (علیه السلام) رابط ميان آن جناب و شيعيان بودند. اينان احكام دين را از وجود اقدس امام زمان (عليه السّلام) می‌پرسيدند و براى شيعيان نقل می‌كردند. همچنین سؤال كتبى شیعیان به حضور امام برده و پاسخ آن را گرفته به آنان می‌رسانيدند و وجوه شرعى ایشان را نیز با وكالتى كه از امام داشتند از آنها می‌گرفتند. اين نواب خاص چهار تن بودند که سومی ایشان حسین بن روح (رضی الله عنه) بود که امین و مورد اعتماد امام زمان (علیه السلام) بود.

جمعی از ابو العباس ابن نوح نقل كردند كه وى گفت: به خط محمد بن نفيس كه در اهواز نوشته بود، ديدم كه نوشته است: نخستين توقيعى كه به دست حسين بن روح از ناحيه مقدسه شرف صدور يافته بودّ اين بود: ما او (حسين بن روح) را می‌شناسيم. خدا همه خوبی‌ها و رضاى خود را به او بشناساند و او را با توفيق خود سعادتمند گرداند. از نامه او اطلاع يافتيم، او مورد وثوق و اطمينان ما است. وى در نزد ما مقام و جايگاهى دارد كه او را مسرور می‌گرداند. خداوند احسان خود را در باره او افزون گرداند.

«انّه ولىّ قدير و الحمد للَّه لا شريك له و صلى اللَّه على رسوله محمّد و آله و سلّم تسليما»، اين توقيع در روز يک شنبه كه شش شب از ماه شوال گذشته بود، در سال 305 هجرى رسيده بود.[1] کتاب الغیبه ص 372.

اینکه حسین بن روح از یاران امام حسن عسکری (علیه السلام) بوده، مورد اختلاف است. ابن شهرآشوب در المناقب وی را از اصحاب و همچنین دستیار خاص امام عسکری (علیه السلام) می‌داند،[2] اما دیگر علمای رجال، سخنی در این باره نگفته‌اند. برخی هم قائل هستند پذیرفتن این خبر مشکل است، چون امام عسکری (علیه السلام) در سال ۲۶۰ ق رحلت کرد و نوبختی در سال ۳۲۶ ق درگذشت.[3]

[1]. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ‏51، ص 356؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار (مهدى موعود)، دوانی، علی، ص 681.

[2]. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، ج ۴، ص ۴۲۳.

[3]. محمد حسین، جاسم، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ترجمه آیت اللّهی، سید محمد تقی، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص ۱۹۲.