حدود زنا

اجرای احکام حقوقی اسلام و از جمله حدود یکی از ضروری‏‌ترین مسائل اجتماعی ‏اسلام است و از اهمیت ویژه‌‏ای برخوردار می‏‌باشد؛ چرا که هیچ اجتماعی بدون آن از امنیت جانی، مالی، عقیدتی، ناموسی و آبرویی برخوردار نخواهد بود. با توجه به این‌که حد در اصطلاح فقه عبارت از مجازات‌هایی است كه در شرع برای بعضی از گناهان معین شده است و مقدار و کیفیت مجازات ها برای انسان ها مجهول است لذا خداوند متعال در  قرآن كریم در آیات مختلف اجرای حدّ و بعضاً میزان آن را نسبت به تبهكاران مقرر داشته است، برای نمونه:

الزَّانِيَةُ وَ الزَّاني‏ فَاجْلِدُوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ وَ لا تَأْخُذْكُمْ بِهِما رَأْفَةٌ في‏ دينِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ لْيَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنينَ.[1]

” الزَّانِيَةُ وَ الزَّانِي … جَلْدَةٍ”- مراد مرد و زنى است كه اين عمل شنيع از آن دو سر زده، كه بايد به هر يک از آن دو صد تازيانه بزنند، و صد تازيانه حد زنا است به نص اين آيه شريفه، چيزى كه هست در چند صورت تخصيص خورده، اول اين كه زناكاران محصن باشند، يعنى مرد زناكار داراى همسر باشد، و زن زناكار هم شوهر داشته باشد، يا يكى از اين دو محصن باشد كه در اين صورت هر كس كه محصن است بايد سنگسار شود، دوم اين كه برده نباشند كه اگر برده باشند حد زناى آنان نصف حد زناى آزاد مى‏باشد. در اين آيه سه حكم بيان شده است: صد تازيانه زدن به زن و مرد زناكار، عدم رأفت در اجراء اين حكم و حضور جمعى به وقت تازيانه زدن

مجازات رجم (سنگسار) درمورد کسی است که در زمان زنا محصن یا محصنه باشد (متأهل بوده و امکان دسترسی به همسر خود را داشته باشند.) و با یک فرد بالغ و عاقل عمل شنیع زنا را انجام داده باشد.[2] اما غیر[3] این مورد مجازات رجم ندارد.[4]