کپی شد
حجاب کنیزان
در زمان جاهلیت و نیز بعد از بعثت پیامبر اسلام (ص)، و تشریع حکم حجاب از جهت توسعۀ میزان پوشش در آن زمان، برای کنیزان اجبار و لزومی در بارۀ رعایت کامل حجاب وجود نداشت،[1] ولی باید به این نکته توجه کرد که بیشتر كنيزها حجاب نسبی سابق خود را رعایت می کردند و فقط بعد از حکم حجاب ميزان پوشش آنها نسبت به زنان آزاد متفاوت بوده است.
از احاديث زيادى نیز استفاده مى شود كه حجاب سر براى كنيزان لازم نبود، به گونه اى كه با سر برهنه نماز مى خواندند.[2] مذهب مشهور فقها هم همين است که کنیز اگر با سر برهنه نماز بخواند، نمازش صحیح است و پوشش سر برای کنیز در نماز واجب نیست.[3]
[1]. کتاب النکاح، ج 1، ص 54؛ رسائل حجابیة، ج 2، ص 1188؛ هاشمی شاهرودى، محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع)، ج 2، ص 94، چاپ اول، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بيت (ع)، قم، 1426 ق.
[2]. مکارم شیرازی، ناصر، انوار الفقاهة، کتاب النکاح، ص 68، چاپ اول، انتشارات مدرسه امام علی بن ابیطالب (ع)، قم، 1425 ق.
[3]. عاملی، زین الدین بن علی، (شهید ثانی) الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة (المحشی – کلانتر)، ج 1، ص 529، چاپ اول، داوری، قم، 1410 ق؛ مجلسی، محمد تقی، لوامع صاحبقرانی، ج 1، ص 483، چاپ دوم، مؤسسه اسماعیلیان، قم، 1414 ق؛ مجلسی، محمد باقر، بیست و پنج رسالۀ فارسی، ص 290، چاپ اول، انتشارات کتابخانۀ آیة الله مرعشی نجفی (ره)، قم، 1412 ق؛ نراقی، محمد مهدی، تحفه رضویه، ص 310، چاپ اول، پژوهشگاه علوم و فرهنگ- واحد إحياء التراث الإسلامي، دفتر تبلیغات اسلامی، قم، 1426 ق؛ نجفی (صاحب جواهر)، محمد حسن، مجمع الرسائل (محشی صاحب جواهر)، ص 206، چاپ اول، نشر مؤسسه صاحب الزمان (ع)، مشهد، 1415 ق؛ موسوی خمینی، سید روح الله، تحریر الوسیلة، ج 1، ص 142 و 143، چاپ اول، مؤسسه مطبوعات دارالعلم، قم.