کپی شد
حجاب در قرآن
مسئله حجاب زنان در دو سوره از سوره هاى قرآن مطرح شده است. ابتدا در سوره احزاب (که در سال چهارم هجری نازل شد)، و سپس با تفصیل بیشتر در سوره نور (که در سال هفتم هجری نازل شد)،[1] به بیان احکام حجاب پرداخته است.
در سوره احزاب ضمن بیان وظایف و تکالیف همسران پیامبر (ص) به عنوان نزدیک ترین افراد به آن حضرت، به حجاب و پوشش آنان در اجتماع پرداخته است؛ زیرا اعمال آنان به پیامبر منتسب می شود و زنان دیگر از آنان الگو می گیرند. از این جهت آنان باید اعمال و رفتارشان بر اساس معیارهای اسلام باشد و از متابعت عادات و آداب و رسوم جاهلی متداول در جامعه دوری کنند. بر این اساس، قرآن در مورد تکلیف آنان نسبت به حجاب و پوشش و تعامل با نامحرمان به آنان فرمود: “اى همسران پیامبر! شما همچون یکى از زنان معمولى نیستید اگر تقوا پیشه کنید. پس به گونه اى هوس انگیز سخن نگویید که بیمار دلان در شما طمع کنند، و سخن شایسته بگویید! و در خانه هاى خود بمانید، و همچون دوران جاهلیت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید، و نماز را برپا دارید، و زکات را بپردازید، و خدا و رسولش را اطاعت کنید خداوند فقط مى خواهد پلیدى و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملًا شما را پاک سازد”.[2] در آیه دیگر همین سوره می فرماید: “اى پیامبر به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو پوشش هاى خود را بر خود فروتر گیرند این براى آن که شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند [به احتیاط] نزدیک تر است و خدا آمرزنده مهربان است”.[3]
دستوراتی که در این دو آیه نازل شده عبارت اند از:
1. هوس انگیز سخن نگویید.
2. در خانه هاى خود بمانید، و همچون دوران جاهلیت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید.
3. نماز را برپا دارید.
4. زکات را بپردازید.
5. خدا و رسولش را اطاعت کنید.
6. پوشش هاى خود را بر خود فروتر گیرند تا شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند.
در آیات سوره نور به بیان احکام و نکات و جزئیات دیگری از حجاب پرداخته و می فرماید: «و به زنان با ایمان بگو چشم هاى خود را (از نگاه هوس آلود) فرو گیرند، و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را -جز آن مقدار که نمایان است- آشکار ننمایند و (اطراف) روسرى هاى خود را بر سینه خود افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود)، و زینت خود را آشکار نسازند مگر براى شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان همکیششان، یا بردگانشان [کنیزانشان]، یا افراد سفیه که تمایلى به زن ندارند، یا کودکانى که از امور جنسى مربوط به زنان آگاه نیستند و هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانی شان دانسته شود (صداى خلخال که بر پا دارند به گوش رسد) و اى مؤمنان همگى به سوى خدا باز گردید، تا رستگار شوید».[4]
بدیهی است که این آیه در مقام توسعه پوشش و حجاب است؛ زیرا قسمت های دیگر بدن با لباس های مرسوم آن زمان که همان پیراهن های بلند بوده پوشیده می شد و فقط قسمت های سینه و گردن بود که باز بود.
ابن عباس در تفسیر این بخش از آیه می گوید: یعنی زن، مو و سینه و دور گردن و زیر گلوی خود را بپوشاند.[5]
از عائشه نقل شده: همین که آیه 31 سوره نور نازل شد، هیچ زنانی را همانند زنان انصار، مشاهده نکردم و دیده نشد که آنان همچون سابق بیرون بیایند.[6]
شأن نزول این آیه اشاره اى به کیفیت پوشش قبل از دستور حجاب دارد. در این شأن نزول آمده است: «زنان دنباله مقنعه خود را به پشت گوش هاى خود مى انداختند» بنا بر این، گلو و بنا گوش آنها هویدا بود. تاریخ پژوهان نیز این نکته را که زنان جزیرة العرب از حجاب مناسبى برخوردار نبودند، تأیید مى کنند.[7]
در آیه دیگر سوره نور می فرماید: «و بر زنان از کار افتاده اى که (دیگر) امید زناشویى ندارند گناهى نیست که پوشش خود را کنار نهند (به شرطى که) زینتى را آشکار نکنند، و عفت ورزیدن براى آنها بهتر است و خدا شنواى دانا است».[8]
در این دو آیه دستوراتی آمده است که عبارت اند از:
1. چشم هاى خود را از نگاه هوس آلود فرو گیرند.
2. و دامان خویش را حفظ کنند.
3. زینت خود را -جز آن مقدار که نمایان است- آشکار ننمایند.
4. اطراف روسرى هاى خود را بر سینه خود افکنند تا گردن و سینه با آن پوشانده شود.
5. زینت خود را آشکار نسازند مگر براى شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان همکیششان، یا بردگانشان [کنیزانشان]، یا افراد سفیه که تمایلى به زن ندارند، یا کودکانى که از امور جنسى مربوط به زنان آگاه نیستند.
6. و هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانی شان دانسته شود و صداى خلخالی که بر پا دارند به گوش رسد.
با توجه به آنچه در آیات این دو سوره (با فاصله زمانی چهار سال) آمده، با آیات سوره نور هیچ حکمی از احکام بیان شده در سوره احزاب نسخ یا تعدیل نشده است و همان احکام قبلی به قوت خود باقی است. بله در آیه 60 سوره نور یک استثناء بیان شده است که:” زنان از کار افتاده اى که (دیگر) امید زناشویى ندارند گناهى نیست که پوشش خود را کنار نهند (به شرطى که) زینتى را آشکار نکنند…”.
بنابر این هیچ یک از دستورات بیان شده در آیات قبلی(سوره احزاب) در آیات سوره بعدی لغو یا نسخ یا تعدیل نشده است، بلکه تنها یک مورد (زنان سالخورده و از کار افتاده است که از سن ازدواج گذشته اند) از حکم پوشش استثنا شده اند، اما در باره دیگر زنان تمامی دستورات به قوت خود باقی است. باید توجه داشت که اسلام به طور مطلق نفرموده است که از منرل خارج نشوند، بلکه فرموده است: “در خانههاى خود بمانید، و همچون دوران جاهلیت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید”. بنابر این از همان ابتدا خروج زنان با پوشش کامل مجاز بوده است.
[1]. طباطبائی، محمد حسين، الميزان، ج 20، ص 376و 377، جامعه مدرسين، قم.
[2]. احزاب، 32 و 33، «یا نِسَاء النَّبِى لَسْتُنَّ کَأَحَد مِّنَ النِّسَاء إِنِ اتَّقَیتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیطْمَعَ الَّذِى فِى قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا* وَقَرْنَ فِى بُیوتِکُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیةِ الْأُولَى..»
[3]. احزاب، 59. «یا أَیهَا النَّبِى قُل لِّأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاء الْمُؤْمِنِینَ یدْنِینَ عَلَیهِنَّ مِن جَلَابِیبِهِنَّ ذَلِکَ أَدْنَى أَن یعْرَفْنَ فَلَا یؤْذَینَ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا».
[4]. نور،31، «وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَرِهِنَّ وَ يحَفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ لْيَضْرِبْنَ بخِمُرِهِنَّ عَلىَ جُيُوبهِنَّ وَ لَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ ءَابَائهِنَّ أَوْ ءَابَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنىِ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنىِ أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيرْ أُوْلىِ الْارْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُواْ عَلىَ عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَ لَا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يخُفِينَ مِن زِينَتِهِنَّ وَ تُوبُواْ إِلىَ اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكمُْ تُفْلِحُون».
[5].«تغطی شعرها، و صدرها، و ترائبها و سوالفها». طبرسی، مجمع البیان، ج 4، ص 138.
[6].«ما رأیت نساءاً خیراً من نساء الانصار، لما نزلت هذه الآیه…». تفسیر کشاف، ج 3، ذیل آیه 31 سوره نور.
[7]. ر.ک: جواد على، المفصل فى تاریخ العرب، ج 4، ص 617. (کتاب نامه تکمیل شود)
[8]. نور،60، «وَ الْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاء اللَّاتِى لَا یرْجُونَ نِکَاحًا فَلَیسَ عَلَیهِنَّ جُنَاحٌ أَن یضَعْنَ ثِیابَهُنَّ غَیرَ مُتَبَرِّجَات بِزِینَة وَ أَن یسْتَعْفِفْنَ خَیرٌ لَّهُنَّ وَ اللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ».