حتمی بودن خروج سفیانی

با توجه به این‌که خروج سفیانی یکی از نشانه‌های قطعی ظهور امام زمان (علیه السلام) می‌باشد و ظهور امام زمان نیز از وعده‌های قطعی و تخلف ناپذیر خداوند است؛ از این‌رو آمدن سفيانى حتمى و قطعی می‌باشد.‏

احادیثی که پیرامون قطعی بودن خروج سفیانی وارد شده، بسیار زیاد است و ما فقط به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:

1. فضل كاتب مى‏گويد: خدمت امام صادق (عليه السّلام) بودم كه نامه‏اى از ابو مسلم خراسانى براى ايشان رسيد. حضرت فرمود: نامه تو جواب ندارد برو. ما شروع كرديم با هم به نجوا كردن. فرمود: اى فضل! چه سخنى را با هم نجوا مى‏كنيد! قطعاً خداوند براى شتاب بندگان شتاب نمى‏كند و از جاى برآوردن كوهى آسانتر از ساقط كردن حكومتى است كه هنوز عمرش به پايان نرسيده است. سپس فرمود: همانا فلان پسر فلان تا به هفتمين فرزند فلان رسيد. من عرض كردم: قربانت گردم پس چه نشانى ميان ما و شما وجود دارد؟ امام (عليه السّلام) فرمود: اى فضل! از جاى خود حركت نكن تا سفيانى خروج كند و هنگامى كه سفيانى خروج كرد به سوى ما رو آريد و اين سخن را سه بار باز گفت. اين از نشانه‏هاى حتمى [ظهور حضرت قائم (عليه السّلام)‏] است.[1]
2. حارث همدانى از امير المؤمنين (عليه السّلام) روايت كرده كه آن حضرت فرمود: «مهدى داراى چشمانى است كه سياهى آن فرو افتاده (شايد مخمور) و موى تابدار است و بر گونه‏اش خالى است. مبدأ او از سوى مشرق است در آن هنگام سفيانى نيز خروج می‌كند و به اندازه دوران باردارى يک زن كه نه ماه است حكومت خواهد كرد. در شام خروج مى‏كند و مردم شام او را گردن مى‏نهند (پیروی می کنند)، جز چند طايفه از آنان كه بر حقّ پايدار هستند، خداوند آنان را از خروج به همراهى او نگه مى‏دارد و با سپاهى بسيار (پر تاخت و تاز) به مدينه مى‏آيند تا آن‌گاه كه به دشت مدينه مى‏رسد خداوند او را به زمين فرو مى‏برد و اين همان فرمايش خداى عزّ و جلّ است در كتاب خود كه «وَ لَوْ تَرى‏ إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَكانٍ قَريبٍ»[2] (اگر ببينى – آنان را در حال مرگى سخت پر عذاب – آن هنگامى كه هراسانند، پس هيچ عذابی از آنان فوت نشود و از مكانى نزديک – زير قدم‌هايشان – گرفتار مى‏شوند).[3]

[1] . کلینی، محمد بن یعقوب، كافي (ط – دارالحديث)، ج ‏15، ص 623.

[2] . سبأ، 51.

[3] . نعمانى، ابو عبدالله محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص 304.