جنگ جمل و نامه ام سلمه به عایشه

یکی از مکاتباتی که در رابطه با جنگ جمل صورت گرفت؛ تبادل نامه بین دو تن از همسران پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود. زمانى كه طلحه، زبیر و عایشه، مردم را برای جنگ با علی (علیه السلام) تشویق کرده و مردم مدينه دور ایشان گرد آمده‌بودند، ام‌سلمه نامه اى بدين مضمون براى عايشه نوشت:

«ای عايشه! تو واسطه ميان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و امت او هستى. حجاب تو همچنان بر حرمت خود باقى است. قرآن كريم اعمال تو را محدود كرده و تو نبايد آن محدودیت اعمال را فراخى و گسترش دهى. قرآن امر کرده صدايت آرام باشد، تو آن را بلند نكن و فرياد نزن. تو به طور حتم مى دانى اگر ستون دين كج شود، به واسطه همت زنان راست نمى گردد و به واسطه زنان، كار دين درست نمى شود. صفت پسنديده زن، پوشاندن چشم از ديدن حرام است. جواب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را در حالى كه آواره كوه ها و دشت ها هستى چه خواهى داد. بر پشت شترى نشسته اى و از چشمه اى به چشمه ديگر مى روى. خداوند بيناى تو است و بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وارد خواهى شد. تو حجابى را كه خداوند بر تو مقدر كرده، شكسته و عهد و پيمان او را به سويى نهاده اى. به خدا سوگند، من از اين كه حجابى را كه خداوند بر من نهاده، كنار زنم، شرم دارم. حجاب‏ را براى خود تا زمانى كه رسول خدا را ديدار می كنى، همچون دژ محكمى قرار ده. اگر كلامى را كه ایشان گفته است براى تو بگويم، همچون مارگزيده بر خود خواهى پيچيد. و السلام».

عايشه در پاسخ ام سلمه چنين نوشت:

«چه نيكو موعظه و نصيحتى نمودی. راه من آن نيست كه تو گمان كرده اى. دو گروه از مسلمانان رو به سوى من كرده‌‏اند، اگر توانا بر كارى باشم، انجام مى دهم و اگر برايم مقدور باشد، از ثروت خود در اين راه مى گذارم. و السلام».[1]

[1]. ابن قتیبه، عبداله بن مسلم، الإمامة و السياسة المعروف بتاريخ الخلفاء، تحقیق: شیری، علی، ج 1، ص 76، دارالأضواء، چاپ اول، بيروت، 1410 ق / 1990 م.