کپی شد
جعفر طیّار و مهاجرت به حبشه
با سخت شدن شرايط زندگى براى مسلمانان در مكه و افزايش شكنجههاى قريش، رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در سال پنجم و بنا بر نقلی چهارم بعثت دستور داد عدهاى از مسلمانان به حبشه هجرت كنند. هجرت به حبشه دو بار صورت گرفت، بار اول حدود ده نفر از مسلمانان و مرتبه بعد حدود هشتاد نفر (برخی تعداد هفتاد و پنج مرد و دوازده زن را ذکر کرده‌اند) با سرپرستی جعفر بن ابی‌طالب به حبشه رفتند. پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) نامه‌ای برای پادشاه حبشه نوشت و آن را به جعفر داد، در نامه علاوه بر دعوت وی به اسلام، از او خواست به مسلمانان پناه دهد و به امور آنان رسیدگی کند، اما مشركان مكه در تعقيب آنان و با قصد برگرداندن مهاجران، دو نفر یعنی «عمرو عاص» و «عبدالله بن ربيعه» (و برخی عمارة بن وليد مخزومى را ذکر کرده‌اند)[1] را به دربار نجاشى فرستادند.
فرستادگان قريش، همراه با هدايايى به حبشه رسيدند و ضمن تقديم آنها به پادشاه، درخواستِ خود را در مورد اخراج مهاجران مطرح كردند، اما با سخنان شیوا و محکم جعفر، آنان به مقصود خود نرسیدند و بازگشتند.[2]
[1]. یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 29.
[2]. امين، سيد محسن، أعيان الشيعة، ج 4، ص 120 – 122.(با تلخیص)
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید