کپی شد
جایگاه مسجد
همه مذاهب الهی و آسمانی و بسیاری از مکتب های بشری که تکیه گاه اجتماعی داشته اند، انتخاب و تعیین مکانی را به عنوان یک پایگاه خاص، جهت انجام برنامه ها و مراسم مخصوص خود، لازم می دانسته و وجود آن را برای پیروان خود، یک امر مسلم و ضروری و جزء اولین برنامه های خود می دانسته اند و در صورت نداشتن چنین پایگاهی، خود را ضعیف و بی تکیه گاه و شکست خورده و پیروان خود را بدون تکیه گاه و پراکنده می پنداشتند. براین اساس، مشاهده می شود حتی بت پرستان نیز پایگاهی برای خود انتخاب کرده و بت های خود را در آن محل خاص جمع می کردند و برای انجام مراسم خاص خود (پرستش، نذر، دعا، مدیحه سرایی و خواندن اشعار)، به آنجا می رفتند؛ مثلا مسیحیان به کلیسا یا کلیسه و یهودیان به کنیسه یا کنیسا و زرتشتیان به آتشکده که پرستشگاه آنان است، می رفتند. همچنین گوشه گیران و زاهدان نصاری که آنها را راهبان نیز می گویند به صومعه و دراویش و متصوفه در مکانی به نام خانقاه یا خانقه گرد هم جمع می شدند. از آنجایی که اسلام یک مکتب جهانی و جاودانی است و داعیه هدایت و رهبری بشریت را دارد، از ضرورت وجود یک مکان مشخص و پایگاه استوار در رابطه با عرضه قوانین خود و تعلیم و ارشاد مردم، در تشکیل نظام اجتماعی عادلانه، غافل نمانده و لزوم بناء آن را به همه مردم و پیروان خود ابلاغ نموده است. این پایگاه که از مظاهر شکوه و عظمت اسلام به حساب می آید، مسجد نام دارد. نامی که نمودار عبودیت و بندگی انسان در برابر خدا است؛ لذا مسجد در بین همه معابدی که در ادیان و مسالک مختلف وجود دارد، از جایگاه خاص و ویژه ای برخوردار است.
اسلام در ابتداى نظاممند ساختن سازمان دینى خود، تأسیس مرکز تجمع عمومى مسلمانان (مسجد)، را در اولویت قرار داده و تجمع در آن را به نیکوترین وجه ستوده، بیشترین تأکیدات را در راستاى حفظ این سنگر توحیدى ابراز نمود.
اما اینکه مسجد در اسلام، دارای چگونه جایگاهی است، مطلبی است که باید در جای خود مورد بحث و بررسی قرار گیرد.