کپی شد
جایگاه عبدالمطّلب نزد معصومان (علیهم‌السلام)
شخصیت جناب عبدالمطّلب به‌اندازه‌ای در نزد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) والا، ارزشمند و مورد احترام است که آن‌حضرت به داشتن چنین پدربزرگی افتخار کرده، در میدان رزم این‌گونه رجز می‌خواندند: «من قطعاً پیامبر هستم و این، دروغ نیست، من پسر عبدالمطّلبم».[1]
هم‌چنین از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نقل شده که فرمودند: «خدا جدّ من عبدالمطّلب را به‌تنهایی یک امت واحد و در سیمای پیامبران و هیبت پادشاهان محشور می‌فرماید».[2]
بر اساس روایات، عبدالمطلب بت‌پرست نبود، بلکه به سوی کعبه عبادت می‌کرد:
امام علی (علیه السلام) در مورد آن‌جناب می‌فرماید: «به خدا سوگند! نه پدرم و نه جدم عبدالمطّلب و نه هاشم و نه عبدمناف، بت نپرستیدند. از امام پرسیدند: پس چه چیزی را می‌پرستیدند؟ امام (علیه السلام) فرمود: آن‌ها به‌سمت کعبه عبادت می‌کردند و بر دین ابراهیم (علی نبینا و آله و علیه السلام) بودند».[3]
امام صادق )علیه السلام( فرمود: «جبرئیل (علیه‌السلام) بر پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرود آمد و گفت: یا محمد! خداوند شفاعت تو را درباره پنج نفر پذیرفته است: شکمى که تو را حمل کرد و آن آمنه دختر وهب بن عبد مناف است. صلبى که تو را بار آورده و آن عبدالله بن عبدالمطّلب است. آغوشى که تو را پرورش داده و آن عبدالمطّلب بن هاشم است وعبد مناف (ابو طالب) و کسی که در دوران جاهلیت با تو برادر بود؛ یعنی حلاس بن علقمه …».[4]
[1]. مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج 1، ص 143.
[2].يعقوبى، احمد بن ابى يعقوب، تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 14.
[3]. صدوق، محمد بن على، كمال الدين و تمام النعمة، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ج 1، ص 174.
[4]. همان، ج 1، ص 294.