کپی شد
جايگاه ولايت فقيه در نظام سياسى اسلام
اگر مكتب و نظام سياسى اسلام تشريح گردد، معلوم خواهد شد که يكى از مبانى مكتب، «ولايت فقيه در عصر غيبت امامان معصوم (ع)» خواهد بود. همان گونه كه «ثبوت ولايت»، به معناى «سلطه در عالم تكوين و تشريع براى خداوند متعال» يا «ولايت حضرات معصومان (ع) از نبى خاتم(ص)تا وصى خاتم (ع) » نيز در زمرۀ مبانى مكتب سياسى اسلام است.
بنابراين، اگر«ولايت فقيه» را بپذيريم، اين مطلب يك مبناى ثابت و عنصر جهان شمول از «نظام سياسى اسلام» خواهد بود، كه هر چند شكل تحقّق اين نظام در خارج و سازوكارهاى سياسى متفاوت شوند، اين امر همچنان مى بايست در تمامى آنها محفوظ و دست نخورده باقى بماند و تنها اشكالى از حكومت، و به تعبير ديگر سازوكارهايى، قابل پذيرش از سوى اسلام است كه در آنها جايگاه فقيه در عصر غيبت به عنوان رأس هرم تصميمگيرى و بالاترين مدير كشور محفوظ مانده باشد.[1]
[1] – هادوی تهرانی، مهدی، ولایت و دیانت، ص126، انتشارات خانه خرد، چاپ دوم، 1380.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید