تولی و تبری از اصول یا فروع دین

اصل حبّ و بغض امر قلبى، جزو عقائد و داخل در ايمان است، دوستى خدا و دوستی با دوستان خدا ( انبياء، ملائكه، جانشینان انبیاء و مؤمنان) و دشمنى با دشمنان خدا (مشركان، منافقان، كافران، معاندان و دوستی با دشمنان دوستان خدا)، جزو عقاید است، اما ترتيب آثار محبت و عداوت در خارج از فروع دين است و از واجبات شرعى است، چنان چه فقها در کتب فقهی تولی و تبری را از فروع[1] دین شمرده اند.[2]

به عبارت دیگر دو عنوان مطرح می شود: يكى نفس حبّ و بغض و ديگر اظهار دوستى و دشمنى، امّا نفس حبّ و بغض امرى است قلبى و جزو ايمان است حتّى از امام صادق(ع) پرسيدند: دوستى و دشمنى از ايمان اند؟ فرمود: آيا ايمان غیر از دوستى و دشمنى است؟[3] ولی اظهار دوستی و دشمنی جزو فروع دین می باشد.