کپی شد
تولی وتبری سبب آمرزش گناهان
از امام صادق (ع) روايت شده كه فرمود: كسى كه ما و دوستان ما را براى خدا دوست بدارد، نه براى هدفى دنيايى كه چيزى به دست آورد و با دشمنان ما دشمن باشد، نه براى عداوتى كه با ديگرى دارد، سپس روز قيامت او را آویزان کنند، و گناهانى مانند شنهاى روان و كفهاى درياها، داشته باشد، خدا او را مىبخشد.[1]
همچنین امام حسن مجتبی (ع) فرمود:
همانا محبّت و دوستى با ما اهل بیت رسول اللّه(ص) سبب ریزش گناهان از نامه اعمال مى شود، همان طورى كه وزش باد، برگ درختان را مى ریزد. [2] و [3]
[1]. مفيد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ترجمه، سلگى، ج2، ص 94، ناشر، كنگره شيخ مفيد، قم، چاپ اول، 1413 ق.
[2]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج44، ص 24، نشراسلامیة، تهران، سال چاپ، مختلف، نوبت چاپ، مکرر.
[3]. در این جا تذکر دو نکته لازم به نظر می رسد.
الف. البته آمرزش گناهان علاوه بر دوستی، شرائط دیگری نیز دارد که اگر آن شرائط محقق شود خداوند مىآمرزد.
ب. اساساً اگر دوستی و محبت به خدا و اهل بیت واقعی باشد پیروی از آنان نیز به دنبالش خواهد آمد، در شعری که منسوب به امام صادق (ع) است آمده:
تَعْصِي الْإِلَهَ وَ أَنْتَ تُظْهِرُ حُبَّهُ هَذَا مُحَالٌ فِي الْفِعَالِ بَدِيعُ
لَوْ كَانَ حُبُّكَ صَادِقاً لَأَطَعْتَهُ إِنَّ الْمُحِبَّ لِمَنْ يُحِبُّ مُطِيع
( صدوق، الأمالي، ص 489)
آيا با اينكه نافرمانى خدا میكنى اظهار دوستى او را داری اين محال است و در ميان كارها امر جدید و تازه ای است.
اگر دوستىات راست بود حتماً او را اطاعت و پيروى مىكردى؛ زيرا که دوست از كسی که دوستش بدارد، پيروى میكند.