توقیع و دفع خطر از شیعیان

 در عصری که حکام ستمگر، برای شناسایی، شکنجه، آزار و نابودی شیعیان و پیروان اهل بیت عصمت (علیهم السلام) کمر بسته بودند و احیانا نقشه‏های ماهرانه‏ای طرح می‏کردند تا بلکه بتوانند تمامی آنها را از بین ببرند، تنها راه خلاصی از دام‌های شیطانی بدخواهان، همین توقیعات بود. به دو نمونه در این باره اشاره می‏کنیم:

1. یک‌بار که در مورد وکلا و نمایندگان حضرت ولی عصر (علیه السلام) نزد خلیفه غاصب سعایت شده بود، وی برای شناسایی و دستگیری آنان چنین دستور داد: افراد ناشناسی را همراه با پول نزد آن‌ها به جاسوسی بفرستید، اگر کسی از آن‌ها چیزی پذیرفت، او را دستگیر کنید. در این هنگام از ناحیه مقدسه حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) خطاب به همه وکلا فرمانی صادر شد که از هیچکس چیزی نپذیرند و از گرفتن خودداری کنند و خود را بی‏اطلاع نشان دهند.[1]
2. زمانی از سوی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دستوری صادر شد که از زیارت کاظمین و کربلا نهی کرده بودند. پس از چند ماه معلوم شد خلیفه در آن موقع دستور داده بود که هر کس به زیارت رود، در کمینش باشند و او را دستگیر کنند.[2]

[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق / مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد ،ج 1، ص 525.

[2]. همان.