توحید در کلام امام کاظم (علیه السلام)

محمد بن ابى عمير مى‏‌گويد به حضور سرور خودم موسى بن جعفر (علیهما السلام) رسيدم و گفتم: اى پسر رسول خدا! توحيد به من بياموز. فرمود: اى ابو احمد! در مورد توحيد از آنچه خداوند تبارک و تعالى در كتاب خود فرموده است تجاوز مكن كه هلاک مى شوى و بدان كه خداوند متعال واحد، احد، و صمد است. نه فرزندى مى‏زايد كه از او ارث ببرد و نه زاييده است كه شريكى داشته باشد و نه همسر مى‏‌گيرد و نه فرزند و شريک. او آن زنده‏ايى است كه هرگز نمى‏‌ميرد و توانايى است كه ناتوان نمى‏‌شود و چيره­ا‏يى است كه مغلوب نمى‏‌شود و بردبارى است كه شتاب نمى‏‌كند و جاودان‌ه‏ايى است كه نابود نمى‏‌شود و باقى‏ايى است كه فانى نمى‏‌شود و پايدارى است كه زايل نمى‏‌گردد و توانگرى است كه نيازمند نمى‏‌شود و نيرومندى است كه زبون نمى‏گردد و دانايى است كه نادان نيست و دادگرى است كه ستم نمى‏‌كند و بخشنده‏ايى است كه بخل نمى‏‌ورزد. عقل­‌ها و اوهام را ياراى درک او نيست. چیزی در عالم به او احاطه نمى‌‏يابد.

مكانى او را در بر نمى‏‌گيرد. ديدگان او را در نمى‌‏يابند و او ديدگان را در مى‌‏يابد و او لطيف آگاه است و هيچ‌چيز مانند او نيست و او شنواى بينا است. نیست راز گفتن سه كس، مگر او چهارم ايشان است و نه راز گفتن پنج كس، مگر اين كه او ششم ايشان است و نه كمتر از اين و نه بيشتر، مگر اين كه او با ايشان است هر كجا باشند، و او آن نخستىن است كه هيچ چيز پيش از او نبوده است و آخرى است كه هيچ چيز پس از او نيست. او قديم است و هر چه غير اوست حادث است. او از صفات آفريده‏‌شدگان برتر است، برترى بزرگ.[1]