کپی شد
توحید در کلام امام کاظم (ع)
محمد بن ابى عمير مىگويد به حضور سرور خودم موسى بن جعفر (ع) رسيدم و گفتم: اى پسر رسول خدا! توحيد به من بياموز. فرمود: اى ابو احمد! در مورد توحيد از آنچه خداوند تبارک و تعالى در كتاب خود فرموده است تجاوز مكن كه هلاک مى شوى و بدان كه خداوند متعال واحد، احد، و صمد است. نه فرزندى مىزايد كه از او ارث ببرد و نه زاييده است كه شريكى داشته باشد و نه همسر مىگيرد و نه فرزند و شريک. او آن زندهايى است كه هرگز نمىميرد و توانايى است كه ناتوان نمىشود و چيرهايى است كه مغلوب نمىشود و بردبارى است كه شتاب نمىكند و جاودانهايى است كه نابود نمىشود و باقىايى است كه فانى نمىشود و پايدارى است كه زايل نمىگردد و توانگرى است كه نيازمند نمىشود و نيرومندى است كه زبون نمىگردد و دانايى است كه نادان نيست و دادگرى است كه ستم نمىكند و بخشندهايى است كه بخل نمىورزد. عقلها و اوهام را ياراى درک او نيست. چیزی در عالم به او احاطه نمىيابد.
مكانى او را در بر نمىگيرد. ديدگان او را در نمىيابند و او ديدگان را در مىيابد و او لطيف آگاه است و هيچ چيز مانند او نيست و او شنواى بينا است. نیست راز گفتن سه كس، مگر او چهارم ايشان است و نه راز گفتن پنج كس، مگر اين كه او ششم ايشان است و نه كمتر از اين و نه بيشتر، مگر اين كه او با ايشان است هر كجا باشند، و او آن نخستىن است كه هيچ چيز پيش از او نبوده است و آخرى است كه هيچ چيز پس از او نيست. او قديم است و هر چه غير اوست حادث است. او از صفات آفريدهشدگان برتر است، برترى بزرگ.[1]
مباحث مرتبط:
مباحث کلامی امام کاظم (ع)فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید