کپی شد
تعریف وقف
تعریف وقف
وقف در لغت به معنای ایستادن، ماندن و آرام گرفتن است.[1] و در اصطلاح فقهی، نگهداشتن و حبس کردن عین ملک است و مصرف کردن منافع آن در راه خدا. برخی از فقها می گویند وقف حبس عین است بر ملک خدا.
وقف عقدی است که ثمره آن حبس اصل و تسبیل منافع است (تسبیل منافع یعنی صرف کردن مال در جهتی که واقف تعیین کرده است).[2]
تسبیل یعنی در راه خدا قرار دادن، نبی اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: «حَبِّسِ الْأَصْلَ وَ سَبِّلِ الثَّمَرَ»،[3] «اصل را حبس کن و منافعش را در راه خدا آزاد نما».[4]
.[1] فرهنگ عمید، کلمه وقف، ص 1100، چاپ سوم.
[2]. محقق حلی، شرایع الاسلام، ج 1، چاپ چهارم، ص 343.
[3]. علامه حلی، نهج الحق و كشف الصدق، ص 510.
[4]. شیخ طوسی، المبسوط، ج 3، ص 286.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید