کپی شد
تعریف لغوی بداء
«بداء» از ماده «ب ـ د ـ و» و در لغت به معناى ظاهر شدنى آشكار است.[1] به گفته برخى به صحرانشين از آن رو «بادى» گفته مى‌شود كه وى هنگام سكونت در شهر و قريه، در ساختمان‌ها و محيط اجتماع پنهان است؛ ولى هنگامى كه به بيابان مى‌رود در فضايى باز و گسترده كه سايه‌اى در آن نيست آشكار مى‌شود.[2]
از این رو گفته شده: «بداء»” از ريشۀ «بُدوّ» به معناى بروز و ظهور شديد است.[3]
[1] . راغب اصفهانی، حسین بن محمّد، المفردات فی غریب القرآن، ص 113، ماده «بدا».
[2] . ابن فارس، احمد، معجم، مقاييس اللغه، ج 1، ص 212، ماده «بدا».
[3]. قرشى، سيد على اكبر، قاموس قرآن، ج 1، ص 172.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید