تعریف لغوی اعتکاف ‏

اعتکاف از ریشه عَکَفَ، مصدر باب اِفتِعال و در لغت به معنای درنگ كردن و ادامه دادن است.[1] اهل لغت برای این ریشه، معانی گوناگونی ذکر نموده اند. از جمله: رویکرد به چیزی با توجه و مواظبت؛ اقبال به چیزی بی آن که روی از آن برگردد؛ محبوس و متوقف کردن چیزی؛ اقبال و ملازمت بر چیزی از روی تعظیم و بزرگداشت آن؛ التزام به یک مکان و اقامت در آن؛ اقامت، ملازمت و مواظبت؛ حبس و توقف.[2]