کپی شد
تعریف لغوی اعتکاف
اعتکاف از ریشه عَکَفَ، مصدر باب اِفتِعال و در لغت به معنای درنگ كردن و ادامه دادن است.[1] اهل لغت برای این ریشه، معانی گوناگونی ذکر نموده اند. از جمله: رویکرد به چیزی با توجه و مواظبت؛ اقبال به چیزی بی آن که روی از آن برگردد؛ محبوس و متوقف کردن چیزی؛ اقبال و ملازمت بر چیزی از روی تعظیم و بزرگداشت آن؛ التزام به یک مکان و اقامت در آن؛ اقامت، ملازمت و مواظبت؛ حبس و توقف.[2]
[1]. دهخدا، علي اکبر، لغت نامه، ج 2، ص 2494.
[2]. فراهيدى، خليل بن احمد، كتاب العين، ج 1، ص 205؛ ابن منظور، محمد بن مكرم، لسان العرب، ج 9، ص 255؛ طريحى، فخر الدين، مجمع البحرين، حسينی، سيد احمد، ج 5، ص 103؛ راغب اصفهانى، حسين بن محمد، المفردات في غريب القرآن، صفوان عدنان داودى، ص 579.
فرم ثبت پیشنهادات و انتقادات
شما می توانید پیشنهادات و انتقادات خود را درباره این مدخل با ما درمیان بگذارید