تعریف اصطلاحی مباهله

مباهله در اصطلاح؛ به معناى نفرين کردن دو نفر یا دو گروه نسبت به يک ديگر است؛ بدين ترتيب که، افرادى که دربارۀ يک مسئله مهمّ مذهبى با هم نزاع دارند، در يک‌جا جمع شوند و به درگاه خدا تضرع کنند و از او بخواهند که دروغگو را رسوا ساخته و مجازات کند.[1] پس مورد تشريع مباهله مخصوص اختلافات و منازعات دینی و مذهبى است تا جايى که با گفت وگو حل نشود و کار به انکار و مکابره (بگو ‌مگو) بکشد.[2] به بیان دیگر، مباهله؛ يعنى نفرين کردن يک ديگر تا هر کس بر باطل بوده مورد غضب الهى قرار گيرد و آن کس که بر حق است شناخته شود تا بدين گونه حق از باطل تشخیص داده شود.[3] طبیعی است که طرفین مباهله، باید معتقد به پروردگار باشند تا بتوانند اقدام به چنین کاری نمایند؛ چون فردی که خداپرست نیست، نمی تواند از خداوند درخواستی داشته باشد.