کپی شد
تعریف ازدواج
به واسطه عقد ازدواج، زن و مرد به يك ديگر حلال مىشوند و آن بر دو قِسم است: عقد دائم و عقد موقّت؛ عقد دائم آن است كه مدّت زناشوئى در آن به هيچ وجه محدود نباشد و زنى را كه به اين قِسم عقد مى كنند «دائمه» مى گويند.
اما عقد موقّت آن است كه مدّت زناشوئى در آن معيّن شود، مثلًا زن را به مدّت يك ساعت يا يك روز يا يك ماه يا يك سال يا بيشتر عقد نمايند و زنى را كه به اين قِسم عقد كنند «متعه» و «صيغه» مىنامند[1].
و به عبارتی دیگر: عقد متعه عبارت است از این که: زن آزاد (زنی که کنیز نباشد) با رضایت، خودش را با مهریه مشخص و مدت معینی به ازدواج مردی در آورد که منعی برای ازدواج با او از جهت سببی، نسبی، رضاعی (شیرخوارگی) یا شوهر دار بودن زن (همسر مرد دیگری نباشد) یا در عده بودن یا دیگر موانع شرعی، وجود ندارد.
در این عقد هر گاه مدت تمام شود زوجین بدون طلاق از هم جدا می شوند و زن اگر با او آمیزش شده باشد و یائسه هم نباشد باید عدّه طلاق نگه دارد. و اگر حیض نشود -ولی در سنی است که باید حیض ببیند – باید چهل و پنج روز عده نگاه دارد.[2]
فرزند چنین ازدواجی – چه پسر یا دختر – ملحق به پدر می شود و به نام او خوانده می شود و او از پدر ارث می برد کما این که از مادر هم ارث می برد. تمام احکام عمومی که در مورد پدران و فرزندان و مادران و همچنین در مورد برادران و خواهران و عموها و عمه ها وارد شده، در مورد این گروه نیز جاری می شود.
[1]. توضیح المسائل (المحشی للامام الخمینی)، ج 2، ص 449(برگرفته از پاسخ شمارۀ 3629، سایت اسلام کوئست) .
[2] نک: نمایه ی: ازدواج مجدد بعد از ازدواج موقت، سؤال961، سایت اسلام کوئست.