کپی شد
تشییع جنازه
درباره تشییع جنازه آداب و سننی وجود دارد که به آنها اشاره می شود:
در کتاب سنن النبی، روایاتی در این باره نقل شده است؛ به عنوان نمونه حدیثی از کتاب «كافى» با ذكر سند، از جابر، از حضرت باقر (ع) روایت شده كه آن حضرت فرمود: «سنت در حمل تابوت چنان است كه حملكننده چهار طرف آن را- به ترتیبى خاص- به دوش بگیرد و غیر آن صورت نیز جایز است».[1]
و نیز در كافى با ذكر سند، از موسى بن جعفر (ع) در حدیثى روایت شده كه فرمود: «تربیعى كه در حمل جنازه سنت بر آن جارى شده: چنان است كه ابتدا طرف دست راست میت را به دوش بگیرد و سپس طرف پاى راست، و در مرتبه سوم طرف پاى چپ و در آخر طرف دست چپ میت را حمل نماید، تا به این ترتیب تمام جوانب آن را به دوش گرفته باشد».[2]
و نیز عبد اللَّه بن جعفر در كتاب خود «قرب الاسناد» از امام صادق (ع) از پدر بزرگوارش نقل كرده كه فرمود: «روزى حضرت مجتبى (ع) با چند تن از اصحاب خود نشسته بودند كه ناگاه جنازهاى را عبور دادند. بعضى از آنان برخاستند و لیكن آن حضرت همچنان نشسته بود. چون جنازه را بردند بعضى عرضه داشتند: خدا شما را عافیت دهد چرا برنخاستید؟ با این كه رسول خدا (ص) هر وقت می دید جنازهاى مىبرند برمىخاست. امام مجتبى (ع) فرمود: رسول خدا (ص) تنها یك بار در برابر جنازهاى برخاست و آن هم وقتى بود كه جنازه یك مرد یهودى را از راه تنگ مىبردند، حضرت بلند شد، تا مبادا جنازه آن مرد یهودى در بالاى سر او قرار گیرد».[3]
قطب راوندى در كتاب «دعوات» روایت كرده كه: «رسول خدا (ص) وقتى جنازهاى را مشایعت مىفرمود، اندوه بر دلش مستولى مىشد و بسیار حدیث نفس می كرد، و خیلى كم حرف مىزد».[4]
در كتاب «غوالى اللئالى» از أبى سعید خدرى روایت شده كه گفت: «رسول خدا (ص) در تشییع جنازه، و یا بیرون رفتن براى نماز «عید» هرگز سواره نرفت».[5]
پاداش تشییع جنازه:
در کتاب ثواب الاعمال پیرامون پاداش تشییع جنازه چنین آمده است: ابو الجارود از امام باقر (ع) نقل كرده است كه فرمود: «از جمله مناجات هاى موسى (ع) با خدا این بود كه گفت: … پروردگارا، كسانى كه تشییع جنازه كنند چه پاداشى دارند؟ فرمود: گروهى از فرشتگان خود را كه پرچم هایى به همراه دارند بر آنها مىگمارم تا آنان را از گورهایشان به سوى عرصه محشر بدرقه كنند…».[6]
سلیمان بن صالح از پدرش نقل كرده است كه امام صادق (ع) فرمود:« هر كس یك جانب تابوت میتى را بگیرد خداوند بیست و پنج گناه كبیره او را مىبخشد، و اگر هر چهار طرف را بگیرد از تمام گناهان خود خارج مىشود».[7]
[1]. طباطبائى، سید محمد حسین، سنن النبى (ص) ، فقهى، محمد هادى، ص2.2، ح 229، كتاب فروشى اسلامیه، چاپ هفتم، تهران، 1378ش.
[2]. همان، ح 230.
[3]. همان، ص202و203، ح231.
[4]. همان، ص203، ح232.
[5]. همان، ص211، ح243.
[6]. شیخ صدوق، ثواب الاعمال، انصارى محلاتی، رضا، ص 375، نسیم كوثر، چاپ اول، قم، 1382ش.
[7]. همان، ص379.