کپی شد
تحصیل آیه‌الله سید علی سیستانی
آیه‌الله سیستانی در زادگاه خود؛ مشهد مقدس دروس ابتدایی و مقدمات را فراگرفت. وی در پنج سالگی به فراگیری قرآن پرداخت و پس از آن برای یادگیری، خواندن و نوشتن دروس ابتدایی، به مدرسه دار التعلیم دینی رفت و همزمان با تحصیل در آن مدرسه، هنر خوشنویسی را نزد استاد خود «میرزا علی آقای ناظم» آموخت.
او در نخستین ماه‌های سال ۱۳۶۰ قمری (1320 ش) با راهنمایی پدر بزرگوارش به فراگیری مقدمات علوم حوزوی پرداخت و شماری از کتاب‌های ادبی؛ مانند «شرح الفیه سیوطی»، «مغنی‌اللبیب ابن‌هشام»، «مطوّل تفتازانی»، «مقامات حریری» و «شرح نظام» را نزد مرحوم ادیب نیشابوری و دیگر استادان فن فرا گرفت و «شرح لمعه» و «قوانین‌الاصول» را از مرحوم سید احمد مدرّس یزدی معروف به «نهنگ» خواند. تعدادی از کتب سطوح عالیه همچون «مکاسب»، «رسائل» و «کفایه» را از آیت الله میرزا هاشم قزوینی آموخت. چند کتاب فلسفی؛ مانند «شرح منظومه سبزواری»، «شرح حکمه‌الاشراق» و «اسفار» را در محضر مرحوم سیف‌الله ایسی میانجی تلمّذ نمود. «شوارق‌الالهام» را از شیخ مجتبی قزوینی فرا گرفت و برای تحصیل معارف وحیانی در حوزه درس میرزا مهدی اصفهانی حاضر شد. وی همچنین در حوزه درس خارج میرزا مهدی آشتیانی صاحب تعلیقه بر «شرح منظومه» و میرزا هاشم قزوینی حضور یافت.
ایشان در اواخر سال ۱۳۶۸ قمری (1328 ش) راهی حوزه علمیه شهر مقدس قم شد و در بحث‌های خارج فقه و اصول مرجع بزرگوار؛ سید حسین طباطبائی بروجردی شرکت نمود. وی بسیاری از مهارت‌های فقهی و دیدگاه‌های رجالی و حدیثی را از ایشان فرا گرفت و افزون بر این، از حوزه درس فقیه بزرگوار سید محمد حجت کوه‌‌کمره‌ای نیز بهره فراوان برد.
او در سال‌های اقامت در قم، با علاّمه سید علی بهبهانی عالم معروف شهر اهواز که از پیروان مکتب فقهی محقق تهرانی بود، پیرامون برخی از مسائل قبله شناسی، نامه‌نگاری‌هایی انجام داد و در نامه های خود، به رغم دفاع سید بهبهانی از دیدگاه‌های محقق تهرانی، برخی از دیدگاه‌های وی را به نقد کشید. این مکاتبات تا آن جا ادامه یافت که مرحوم سید بهبهانی طی نامه‌ای در هفتم رجب ۱۳۷۰ قمری(1330 ش)، خطاب به آیه‌الله سیستانی که در آن تاریخ، جوانی بیست و یک ساله بود، ضمن این‌که در آن مهارت علمی وی را با تعبیر «عمده العلماء المحققین و نخبه الفقهاء المدققین» ستود، ادامه بحث در خصوص موضوع قبله را به دیدار حضوری با ایشان در هنگام تشرّف به زیارت امام رضا (علیه السلام) موکول کرد.
ایشان در اوایل سال ۱۳۷۱ قمری (1331 ش) شهر مقدّس قم را به قصد اقامت در نجف اشرف؛ کانون علم و فضیلت حوزه‌های علمیه، ترک کرد. او سالگرد اربعین امام حسین (علیه السلام) را در کربلا ماند، آن‌گاه راهی نجف شد و در مدرسه علمیه بخارائی اقامت گزید. وی در نجف اشرف، حوزه درس فقه و اصول دو تن از بزرگان؛ یعنی آیت الله سید ابو القاسم موسوی خوئی و آیت الله شیخ حسین حلّی را درک کرد و زمانی طولانی را در محضر ایشان گذراند و در همان ایام، از مباحث برخی دیگر از سرشناسان حوزه؛ از جمله آیه‌الله حکیم و آیه‌الله شاهرودی نیز بهره برد.
ایشان هم‌اکنون زعامت دینی کشور عراق را دارد و یکی از برجسته‌ترین مراجع جهان تشیع است که در شهر مقدس نجف اشرف سکونت دارد.[1]
[1]. اقتباس از سایت رسمی دفتر حضرت آیت الله سیدعلی حسینی سیستانی.