تحصیلات علامه امینی

علامه امینی نخست آیات قرآنی و سوره‌های کوتاه را نزد مادر فرا گرفت، سپس آموزش علوم توسط پدر شروع شد و در طی سال‌ها، آموزش ادبیات فارسی و عربی، منطق، فقه و اصول انجام گرفت. وی همان‌گونه که دروس متداول حوزه‌های علمیه را فرا می‌گرفت، به حفظ اشعاری چون «الفیه ابن مالک» در علم نحو می‌پرداخت، او تحصیل را از محضر پدرش آغاز نمود و ادبیات عرب، منطق و تا اندازه‌ای فقه و اصول را از او آموخت.[1]

در سایه هدایت پدر، اشعاری هم از بزرگان دین حفظ کرد. از اولین شعرهایی که پدر، فرزند و شاگردش را به آموختن و حفظ آن تشویق کرد، شعری از حضرت علی (علیه‌السّلام) بود.

او می‌دانست همان‌گونه که برای علم نحو ابیاتی قرار داده شده است تا با حفظ آن‌ها اصول آن علم به آسانی در دست باشد، باید اصول اعتقادات را هم از این طریق به شاگردان مکتب توحید آموخت.

علامه کتاب‌های مختلفی در حدیث و اعتقادات را نزد پدر خواند و از آن‌ها بهره برد و مسایل مشکل را با استاد در میان نهاد و به حال آن‌ها پرداخت. اهتمام به قرآن و حدیث، به خصوص به نهج‌ البلاغه، وی را عاشق امام علی (علیه‌السّلام) کرد. چه نیک به یادداشت، آن سخن گرانمایه را که: «هیچ آیه‌ای در قرآن کریم نیست که اول آن «یا ایها الذین آمنوا» باشد، مگر آن‌که علی ابن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) سردار مخاطبان آن آیه و امیر و شریف و اول ایشان است». قرآن و نهج البلاغه دو کتاب گرانقدر برای این محصل جوان بود. وی این دو کتاب را بارها مطالعه کرده و در معانی آن دقیق شده‌بود. گاهی در مطالعه این دو کتاب می‌گریست.

وی پس از فراگرفتن قرآن و مقدمات علوم در مدارس تبریز نزد علمای بزرگ[2] و تحصیل فقه و اصول در درس سید محمد مولانا، مؤلف مصباح السالکین، و سید مرتضی خسروشاهی و شیخ حسین، مؤلف هدایة الانام حاضر شد.[3] سپس برای تکمیل مراتب علمی به نجف اشرف رفت و در محضر علمای بزرگ آن شهر، بهره فراوان گرفت و خیلی زود به مقام عالی فقاهت نایل آمد.[4]

[1]. سید کباری، سید علی‌رضا، گلشن ابرار، ج ۲، ص ۷۲۷؛ دانشنامه اسلامی.

[2]. یادنامه علامه امینی، ضمیمه روزنامه رسالت، ص ۴-۳، ۱۲ تیر ۶۷، اظهارات دکتر محمدهادی امینی؛ یادنامه علامه امینی، به اهتمام دکتر شهیدی و محمدرضا حکیمی، مقدمه حکیمی تحت عنوان «علامه امینی»، ص ۱۹.

[3] . حسینی دشتی، سید مصفی، معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۵۰؛ حکیمی، محمد رضا، «علامه امینی»، ص نوزده؛ ویکی شیعه.

[4]. امینی، عبدالحسین، مقدمه شهداء الفضیله؛ ویکی فقه.