تجارب محمد بن عبدالله (نفس زکیه)

در طول تاریخ سعی و تلاش انسان‌های صاحب عقل و درایت، براین بوده که با استفاده از تجربیات و نصایح دیگران، با کمترین اشتباه روبرو شوند. نفس زکیه از خاندانی برخاست که ظلم‌ستیز و اهل مبارزه با دشمنان دین بودند. همچنین او در کنار کسانی زیست که انسان‌های برگزیده خداوند بودند. شخصیت‌هایی؛ مانند امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) که می‌توانست از علم و دانش سرشار الهی و لدنی آن‌ها بیشترین استفاده را نماید. اما بنابر برخی گزارشات از نصایح و تجربیات امام صادق (علیه السلام) استفاده نکرد و سبب مشکلات فراوانی شد که در نهایت موجب کشته شدن خود و عزیزانش گردید.

مسعودی می‌گوید: «عبد الله (پدر محمد نفس زکیه)، عده‌ای از خاندان خود را برای بیعت با پسرش دعوت کرد. در این میان از جعفر بن محمد (علیهما السلام) درخواست کرد تا او هم با محمد بیعت کند. جعفر (علیه السلام) نپذیرفت و گفت: بپرهیز و خود و خاندانت را هلاک مساز …».[1]

[1]. مسعودى، على بن حسين، ‏إثبات الوصية للإمام على بن أبى طالب‏، ص 186‏.